Lasts Longer Than Later (Fondness s e r i e s #3)

Chapter 4

"Ihahatid nalang kita sainyo pag-uwi"he suggest when we arrived the event

I immediately shook my head while fixing my camera. I could feel him staring at me but I remain ignorant about his presence and pay attention more on my camera

"'wag na kaya ko namang umuwi mag-isa"I casually answered, still not looking at him

"Pero mag-gagabi na"he said in a serious tone. I look up at him that made him a bit panicked

"Kaya ko sarili ko,"seryosong sabi ko  bago nag-paunang naglakad at narinig kopa ang pag-buntong hininga niya bago ko naramdaman ang pag-sunod niya sa akin

"Oh mr verssoza andito na pala ikaw, where's nash?"biglang sulpot nung babaeng organizer. Malawak 'din ang ngiti niya habang nakatingin kay chollo kaya tumingin nalang ako sa paligid

Debut. Violet at black pa ang theme ng venue at maraming kabataan, minsan napapatingin pa sa gawi namin pero alam naman siguro nila na photographer lang kami kaya ganito ang suot namin tsaka pormal naman ah

"May emergency po si nash, kaya itong kakilala ko nalang po ang sinama ko"dinig kong sagot ni chollo sabay siko sa akin ng mahina kaya napatingin ako sa gawi nila

Kakilala? That's a bit offensive. But well, he have a point. But atleast just introduce me as his co-worker. Whatever

Bahagya pang nawala ang ngiti sa mga labi nung babae ng makita ako pero agad 'ding nakabawi"okay.. sige pumwesto na kayo do'n sa tabi ng stage, tutulungan naman kayo ng ibang organizer do'n sa pag-aayos ng lights"

Nakangiting tumango naman si chollo"salamat po"tsaka siya bumaling sa akin"tara na do'n"

Tinanguan ko nalang siya bago namin tinalikuran 'yung organizer. Halos maipit pa kami sa daan dahil sa dami ng tao, parang 'yung debut ko 'din dati... kahit naman ayoko talaga mag-handa at mag-paparty pero sina mommy mapilit.

Hinayaan ko nalang kahit hindi ko halos ka-close o kakilala 'yung mga dumalo no'n kase hindi naman ako katulad nila. And I actually escape the day of my debut. I know it was once in a while but I don't care, their presence makes me uncomfortable and catch my breath

I was at the middle of recalling the past when I felt someone almost bump against me. I look at the guy who was teasing with his friend who almost bump against me, he immediately says sorry but my expression remain blank.

Buti nalang nahawakan agad ako ni chollo sa braso pero agad 'din siyang bumitaw ng makabawi na ako ng balanse siguro dahil naramdaman niya ang pag-kagulat ko. Kase mas nagulat pa ako sa paghawak niya kaysa sa pag-bangga sa akin

"Kumapit ka sa'kin,"biglang bulong niya sa akin na pinagtaka ko"baka mawala ka,wala akong ipapampalit sa'yo"

Tsaka niya inalok sa akin ang dulo ng t-shirt niya kaya nag+tatakang napatingin ako dito bago nag-angat ulit ng tingin sakanya

"dali na"he softly whispered

Napakurap-kurap ako bago kumapit dito, narinig ko pa ang matunog niyang pag-ngisi bago nag-patuloy sa paglalakad habang nasa likod niya ako.

Bakit naman ako mawawala? tsaka bakit niya ako dito sa hem ng t-shirt niya pinakapit? nadidiri ba siya sa akin kaya ayaw niya ako humawak sa braso niya? or kamay? Hindi naman niya kailangan pa akong pakapitin sakanya dahil hindi naman ako lalamunin ng mga tao sa paligid ko.

Tumikhim nalang ako na para bang mag nakabara sa lalamunan ko bago nag-patuloy sa paglalakad sa mataong daan. Maingay narin dahil hindi pa man nagsisimula ang ingay na nung music lalo na 'yung mga bisita