Sicheng, öyle sakindi ki artık. İdamlık bir mahkum gibi sandalyesine tekme atılmasını beklerken ki kadar sakin.
"Salon çok bunaltıcıydı, balkona nefes almak için çıkmıştım. Ve işte sen oradaydın dışarıyı izliyordun, ayaklarını demirlerin arasından sarkıtmıştın. Çok güzel görünüyordun."
Sicheng, yaklaşarak sarışın olanın perçemlerini düzeltti. O sırada derince gözlerine baktı.
"Yuta, asıl güzel olan sensin. Şu gözlerine, saçlarına... Dudaklarına bir bak, öyle güzelsin ki beni kör ediyorsun, üstelik ben farkındayım bütün bunların. Güzelliğinle beni sarhoş ediyorsun sarışınım..."
Yuta, perçemleriyle oynayan Sicheng'in çenesine birkaç öpücük bıraktı.
"Sicheng, keşke seni kaybetmek zorunda olmasam. Sonsuza kadar bu kilerde, senin kolların arasında kalabilsem. Hiç mi şansımız yok sevgilim?"
"Biz sevgili değiliz Yuta, sen benim sevdiğim adamsın sadece."
"Neden sürekli bunu tekrar ediyorsun, kalbimi kırdığını söylemiştim..."
Bu sırada Sicheng farkında olmadan Yuta'nın dizlerine oturmuştu.
"Sevgili gibi değiliz biz. Bir daha görmeyeceksin bile beni."
"Seni öpersem sevgilim olur musun?"
Cevabı beklemedi sarışın olan, zaten biliyordu Sicheng'in reddedeceğini.
Sicheng'in yumuşacık dudaklarını hissettiğinde, telaş yaptı, elleri titredi. O sırada Sicheng'in elleri beline çıktığında hızla ayırdı dudaklarını.
"Çok az zamanımız kaldı, göğsümde uyumanı istiyorum."
