Rough, But Gentle Jungkook☑

ამაში თვითონ თქვენ ხართ დამნაშავე

როდესაც სახლში შევედით ჯონგუკს ხელი ჩავჭიდე და მისაღები ოთახისკენ გავემართეთ.

ოთახის კარი რომ გავაღეთ, გამიკვირდა, რადგან ჩვენი მშობლები დავინახე. 

ჩემი მამა-ომეგა და მამა-ალფა დივანზე ისხდნენ, ხოლო ჯონგუკის მამა-ალფა სავარძელში იჯდა თავ დახრილი. 

ჩუმად შევედით ოთახში და მისაღების ცენტრში დავდექით. 

- მამა? - მე და ჯონგუკმა ერთად ვთქვით. 

მშობლებმა მკვეთრად ასწიეს თავი.  მათი მზერა იყო ბოროტი, რატომღაც ზიზღს ვკითხულობდი. 

ჩემი მამა-ომეგა წამოდგა, ჯონგუკისკენ წავიდა და სახეში დაარტყა. 

მისმა ქმედებებმა გამაკვირვა, ამიტომ, დაუფიქრებლად, ხელი ვკარი.

- მამა რას აკეთებ?!  - წამოვიძახე, - გუკ~ი, კარგად ხარ?  - ვკითხე, შეშფოთებულმა. 

ალფამ უბრალოდ თავი დამიქნია და ხელზე უფრო მაგრად მომიჭირა. 

-ის არის თუ არა კარგად?!  - წამოიკივლა მამა-ალფამ და შოკირებულ მამა-ომეგას მიუახლოვდა, - შენ კარგად ხარ, ჯიმინ?!  - იყვირა უფროსმა ალფამ. 

-რაზე ლაპარაკობ?  მე კარგად ვარ გუკისთან ერთად, - დავიბენი მე. 

-ნუ გვატყუებ და ისედაც ამდენ ხანს იცრუე, - წამოიკივლა მამამ და ზურგს უკან ჩემი დღიური ამოიღო. 

მის დანახვაზე ყბა ჩამომივარდა.  ვერ გავიგე, როგორ შეიტყვეს ამის შესახებ მშობლებმა და როგორ იპოვეს.  მე არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა საპასუხოდ. 

- რა, ჯიმინ, სათქმელი არაფერი გაქვს?!  მთლიანი ერთი წელი, უფრო სწორად ამ წლის განმავლობაში, ეს ადამიანი გცემდა, ნასვამი მოდიოდა, არასასიამოვნო სიტყვებს გეუბნებოდა და შენ გვატყუებდი?  უბრალოდ ასე, ამბობდი, რომ ყველაფერი კარგადაა, თუმცა სინამდვილეში შენ უძლებდი ამის ყველა შეურაწყოფას და ცემას??-  მიყვიროდა მამა-ალფა.