I MET YOU IN RPW

chapter 6

Ash POV.

Saturday February 13, 2021.

1 day before valentines day.

Ito yung araw na sobrang memorable sa akin.

Yung 'tipong' pag online mo LSM agad Ang bumungad sayo na punong puno ng pag mamahal.

At dahil duon, mas lalong lumalim Ang pag mamahal ko sa isang stranger na, na meet ko lang sa RPW.

Nag kamali ako. Hindi ko dapat nilahat at ibinuhos sa kanya Ang pag mamahal ko.

Nang dahil sa pag seseryoso ko sa rpw, nasaktan ako ng lubusan.

Na Hindi lahat ng taong nandyan sayo ay mag tatagal. Ang Lahat ay may hangganan.

Kaya matuto kang bumalanse ng pag mamahal mo sa isang tao na nakilala mo lang sa internet.

Hindi lahat, nang nakikilala mo sa internet ay nag tatagal. May mga taong pwedeng 'ginamit' ka lang upang pampalipas ng mga oras nila.

Dahil kapag pumasok ka sa isang relasyon. Dapat ito ay iyong pag hahandaan, dahil kapag iniwan ka nito doble o triple Ang bunga nito.

Kaya kapag pumasok ka sa isang relasyon dapat pag handaan muna Ang naka bandang pagsubok sa inyong pag sasama.

Kapag nainlove ka sa isang taong nakilala mo lang sa Internet. Maaring sa huli ay mag sisi ka kapag iniwan ka nito.

Kaya kapag mag mamahal ka, huwag lubusan matuto ka ring bumalanse upang sa huli Hindi ka mag sisi.

Minsan sa isang relasyon puro 'duda', 'selos' Ang kalaban mo.

Dahil jan kami nabuwag ni kib.

Nag selos siya. Sinubukan Kong mag paliwanag kaso sarado Ang utak niya para makinig.

In the end, pinalaya ko na dahil alam Kong duon siya sasaya. At masaya na ako para sa kanya ngayon.

Until now I'm still inlove with you.

Hindi ko alam kung papaano ko maalis Ang pag mamahal ko sa iyo. Kung sa bawat sulat ko sa storyang ito, bumabalik sa akin Ang lahat.

Simula nung mag magkakilala tayo hanggang sa mag hiwalay tayo.

Oo masakit sakin dahil pinalaya kita. Kahit na mahal na mahal pa kita.

Ayoko Sana na mawala ka, pero iyon Ang nakikita Kong paraan upang hindi na tayo masaktan pa.

Mas pinili ko na masaktan tayong dalawa.

Until now, im still hoping someday we will meet and I will  tell to you my feelings on you.

Mahal kita Kaya kita pinalaya kita.

Mahal kita Kaya mas pinili ko na masaktan tayong dalawa.

Masakit na pakawalan ka, dahil sobrang mahal na mahal kita.

Pero dahil ito Ang paraan para Hindi na humaba pa Ang storya natin sa isat isa. Mas pinili ko masaktan tayo kaysa sa ipag patuloy pa natin Ang relasyon na meron tayo 'nuon'.

Sa Simula lang Tayo masaya, pero habang tumatagal na lalong lumalabo ang relasyon na meron tayo.

Kaya tinapos ko na dahil ito lang ang paraan para Hindi na masaktan tayong dalawa.

Dahil yung 'relasyon' na meron tayo sobrang labo na.

Nakakapagod din na lumaban.

Inilaban natin, pero pareho lang tayong napagod.

Masaya ako sa naging desisyon ko dahil alam Kong masaya ka na sa bago mo ngayon.

Napapasaya ka niya, na Hindi ko nagawa sayo nuon.

'Ang kaligayahan sa akin, ay walang hilig'.

Sinubukan ko na ayusin Ang 'simpleng Hindi pag kakaintindihan natin' pero parang ako lang Ang lumalaban.

Hanggang sa napagod ako. Alam ko naman na kahit na Hindi mo ako totoong 'minahal' patuloy pa rin akong umaasa.

Umaasa  na babalik ka at magiging 'tayo' muli.

Pero Ang lahat ng iyon ay Malabong mang yari.

"Since the day I met you, I've always smile when I talk to you. But since the day you leave me I've always cry in the midnight just because I miss you."

I've always cry because I've still remember those memories that we had.

Tanggap ko na eh, pero bakit parang ansakit pa rin?.

Kung nuon naka online ka at nag uusap tayo?, ngayon hanggang 'stalk' at 'tingin' na lang ako sa active status ko.

Umaasang mag chachat ka pero wala na talaga.

Masaya ako para sa inyo ng bago mo, basta nung nawala ka sa buhay ko parang mas lalong naging malungkot ako.

Dahil ikaw Ang 'pahinga' at ' mundo ko', na ngayon ay mundo na ng iba.

Pag mamay ari ko nuon, pag mamay ari na ng iba ngayon.

Ang hirap mag palaya,  lalo na kung minahal mo ng sobra.

Alam mo? Yung pag mamahal na inalay at pinaramdam ko sayo?. Sana naramdaman mo kahit na sa konting araw at oras lang tayo nag kasama agad.

Sumuko ka, ganun din ako.

Pareho tayong napagod.

Sabi nga nila "don't bother the person you let go, let him realize and miss you".

Na ngayon ay miss na miss na kita.

Bat kailangan lahat ng tao ay aalis sa tabi mo? Lalo na kung yung taong iyon Ang tanging nag papasaya sa iyo.

Akala ko tatagal tayo, akala ko ikaw na Ang huli.

Pero Ang lahat ng iyon ay isang 'akala' lamang.

Umasa ako sa wala.

Minahal pa kita.

Sinayang mo yung pag mamahal na dapat ay sa tamang tao ko inilaan.

Pero bakit ganun? Mahal pa rin kita.

Hindi ko alam kung Pano ko ito iwawaksi.

Kung sa bawat oras at araw ay palagi kang nasa isip ko.

Ikaw lang Ang laman ng puso Kong ito.

Na kahit na alam Kong may pumupuno na jan sa puso mo.

I've still love you.

Kapag nakikita ko kayo, sa comment section nasasaktan ako dahil alam Kong masaya ka na at ako heto umaasa pa rin sayo.

Hindi ko alam kung saan ako lulugar.

Pero nang dahil sa ginawa mo, natuto akong maging matatag sa lahat.

Salamat sayo dahil tinuruan mo akong maging matatag.

Nung mga panahon na iniwan mo ko may isang taong sumalo at dumamay sa akin.

Dinamayan niya ako sa lahat, tinulungan niya ako na iwaksi Ang pag mamahal ko sa iyo.

At yun ay si Alexa Montefalco, best friend ko sa RW at RP.

Siya Ang naging karamay ko nung winasak mo ako.

Siya Ang bumuo sa akin nung dinurog mo ako.

Siya Ang nag pa realize sa akin ng lahat lahat.

At nang dahil sa kanya, Hindi na ako umaasa na babalik ka pa sa akin.

"Huwag na tayong umasa, sa taong Hindi naman tayo inintindi. Palayain muna kahit ito ay mahal mo pa".

Isasarado ko na Ang pang anim na yugto ng kwento natin kib.

A/N: Happy Reading babies!.