Liselottes Geheim

Hannah

/Liselotte\

Ik open langzaam mijn ogen. Ik zie nog heel wazig maar al snel zie ik normaal. Ik hou mijn hoofd met veel moeite omhoog. Ik voel iets om mijn polsen maar ik heb geen idee wat. Ik probeer te voelen wat het is. Het voelt als lint of iets in die richting. Ik zit op een stoel en mijn armen zitten achter mijn rug... Ik zit vast! Ik kijk geschrokken naar rechts. Daar zie ik een vrouw die precies op mij lijkt bewusteloos zitten. Ik begin sneller te ademen. Ik kijk voorzichtig naar links en zie nog een vrouw die precies op mij lijkt zitten. Ze is ook bewusteloos. Ik begin in paniek te raken en wring, trek en doe alles wat ik kan maar ik kom niet los. Ik hijg uit. Verslagen kijk ik rond in de hoop iets bruikbaars te vinden. Niks waar ik bij kan... Ineens valt mijn blik op een camera die op ons gericht staat. Ik kijk verward naar de camera als hij ineens flitst...

-Fenna kreeg een mail binnen met een bus die op de plek waar Liselotte ontvoerd is met 120 km/u door rood reed. Ze hebben de eigenaar in de verhoorkamer. Ze komen er net dat zijn zus de mogelijke dader is..-

/Fenna\

"Oke! Dus je zus heeft in haar eentje drie vrouwen om zeep geholpen?!" zeg ik boos. "Nee! Dat zou ze nooit doen!" verdedigt de man zijn zus. "Het is goed dat u uw zus in bescherming neemt maar er staan drie levens op het spel!!! Een van de drie is onze collega!! Ze is nog veel te jong voor dit!!!!! Ik had haar nooit alleen moeten laten gaan!! Ze is mijn beste vriendin!! En nu is ze weg en dat is allemaal MIJN schuld!!" Ik schreeuw zo hard ik kan. Alle emotie, alle verdriet, alle woede komt er nu uit.. Ik barst in tranen uit. Ze vloeien over mijn wangen en druppelen op mijn vest. Ik ren de kamer uit, naar het Forensisch Lab. Ik open de deur en ga op Liselottes stoel zitten... "Als we haar nu maar terugkrijgen..." fluister ik in mezelf.

Ineens komt Bram binnen hij hurk voor me en aait over mijn schouder. "Het komt goed! Ga je mee we hebben een adres?!" zegt Bram. Mijn gezicht klaart meteen op na Brams woorden. Hij ziet het en glimlacht naar me. Bram komt langzaam naar voren. Ik kijk verward naar Bram. Hij kust me op mijn voorhoofd. Mijn ogen worden groot. Ik duw hem weg en ren naar Evert. Ik weet dat hij ziet dat er iets is maar hij zegt niks. "Kom.." zegt hij alleen en we lopen naar de auto..

/Liselotte\

Er komt een vrouw binnen met een taart en een mes. "Lang zullen ze leven... Lang zullen ze leven.." zingt ze zacht. Ze kijkt op en ziet dat ik wakker ben. "Ah Yolande! Je bent wakker lieve schat..!" zegt de vrouw. Ze loopt achter me langs en stopt als ze naast me staat. Ze pakt mijn kin vast en richt mijn hoofd recht op de camera. Ik kijk bang naar haar maar ze ziet het niet. Ik staar bang naar de camera. "Mijn kleine meisjes!" zegt de vrouw trots. Er volgt een flits en ineens hoor ik iets naast me. De andere vrouw word wakker. Ze begint te huilen. "Carola je bent net op tijd wakker!" zegt de vrouw met een glimlach. "Wie ben jij?!" roept de vrouw naast mij. "Carola ik ben je moeder, Hannah!?" De vrouw naast me begint zenuwachtig te worden. "IK BEN CAROLA NIET! KUTWIJF!" schreeuwt ze kwaad. Hannah word ineens woedend en steekt het mes in de maag van de vrouw. Ik verstijf en kijk haar geschrokken aan. Ik hap naar adem. Ik hoor alleen Hannnah die vol op staat de vloeken en het gegil van de vrouw naast mij. "Mama?" vraag ik zacht. "Zzal ik hhelpen opruimen..? Met z'n ttweeën gaat het vveel sneller...!" Ik plak ongemakkelijk een nep glimlach op mijn gezicht. Hannah loopt naar me toe en prikt een spuit in mijn nek. "Wat.... doe.... je... mama..?" vraag ik zwak. Maar voordat ik antwoord heb zak ik weg...

Als ik wakker word lig ik op de grond met mijn handen voor me. Ik zit nog steeds vast. Ik ga rechtop zitten. "Ik wil er niks meer van zien!!!" schreeuwt Hannah en ze smijt haar schort in mijn gezicht. Ik buk en zie dat het bloeden gestopt is. "We moeten iets doen! Ze ademt nog..." zeg ik snel. "Nee! Laat haar maar creperen!" Hannah komt dreigend op me af. "Dweilen! Ik wil er niks meer van zien!!!" schreeuwt ze. Ik begin met het schort het bloed weg te vegen...