Liselottes Geheim

Dikke Problemen....

/Liselotte\

Ik kijk naar Hannah. Ze kijkt me boos aan. Een bang gevoel bekruipt me. Ineens hoor ik vanaf de andere kant van de loods vaag geschreeuw. "Bram!! Evert stop!!!" "Oh nee Fenna!! Bram!!" Maar de stemmen ken ik uit duizenden!! Evert en Fenna!! De angst in hun stemmen is goed te horen... Hannah begint te vloeken en duwt me van haar af. "Blijf! Of anders!" beveelt ze en ze stormt weg. Ik zie haar buiten lopen met iets dat lijkt op een koekenpan...

Iets eerder...
/Bram\

Ik zit achterin naast Jonas en ik kijk in de spiegel naar Fenna. Ze kijkt me met een glimlach aan en knikt geruststellend. Ik voel de tranen prikken achter mijn ogen. Ineens zien we een loods. "Daar! Dat is em!!" roept Jonas en hij wijst naar de loods. Ik stap uit maar heb niet door dat de auto nog rijd. "Bram!!" hoor ik Fenna roepen. "Evert stop!!!" schreeuwt ze. Ik val op de grond en rol weg. Ik klap tegen een muur aan en een pijnscheut schiet door mijn achterhoofd en schouder. Ik zie Fenna wazig. Ze komt bezorgt op me af rennen en als ze voor me wilt hurken hoor ik een klap en Fenna valt voor me in het gras. Ze blijft doodstil liggen. "Fenna!" fluister ik en ik strek mijn arm. Ik zie een schim achter Evert staan. Die net naar ons kwam lopen. "Oh nee Fenna!! Bram!!" roept Evert bezorgd. Maar dan valt hij ook bewegingsloos op de grond. Dan word alles langzaam zwart...

/Liselotte\

Ik was huilend in slaap gevallen.. Ik word wakker van een sleep geluid. Ik zie nog heel glazig door mijn tranen. Ik zie Hannah die iemand hierheen sleept. En nog iemand. En NOG iemand. Ineens herken ik ze... Het zijn Fenna, Bram en Evert!!! Ik wil opstaan en naar ze toe rennen maar ik zit vast. Ik trek aan mijn arm en kijk naar iets wat lijkt op een ketting... Ik zit vast aan een ijzeren ketting!!!! "Laat mijn vrienden met rust!!" schreeuw ik kwaad. Hannah komt naar me toe met Fenna. "Dit is dus je vriendin?" vraagt ze ter bevestiging. Ik knik voorzichtig. Ze laat Fenna vallen en die valt met een klap op het tapijt. Hannah maakt me los en ik schiet naar Fenna. Ze word huilend wakker. "Aauww..." Ik trek haar op mijn schoot en ze gaat tegen me aan liggen. Maar ineens schiet ze overeind en kijkt me verschrikt aan. "Wat! Waar! Wie ben jij eigenlijk?!" roept ze. Als ze me recht in mijn ogen kijkt realiseerd ze pas dat ik het ben. Ze helpt me overeind. Ik kan bijna niet staan en leun tegen Fenna aan. Ze verpakt me in haar armen en aait over mijn haar. "Ssst Lies... Alles is goed.... We komen hieruit ik beloof het!" zegt Fenna zacht. Ineens zie ik Evert wakker worden. Met tegenzin ruk ik me uit Fenna's greep en strompel naar hem toe. Ik ga naast hem zitten en kijk hem hoopvol aan. Hij opent zijn ogen en ik kijk in zijn ogen.. Hij pakt mijn gezicht en aait erover. Ik leg mijn hand op de zijne en sluit mijn ogen. Ik begin zacht te snikken. Plotseling hoor ik gehoest naast Evert. Ik sta op en loop om Evert heen. Ik verstijf als ik Bram zie liggen. Mijn hart staat even stil en het lijkt alsof wij de enige op de wereld zijn... Dan word ik weer wakker geschud. Bram word wakker. Ik zucht. "Evert zorg voor Bram!" zeg ik snel en ik ren terug naar Fenna. Ik zie haar niet! Ineens word er een hand op mijn mond gelegd en ik word mee gesleept. Ik kan niks doen... Ik kom in een kamer. Het lijkt op een verhoorkamer.. Er is nog een soort kamertje ernaast. Ik word in een stoel getrokken. Ik kijk recht in het gezicht van Hannah... "Je wilde me iets vertellen?" zei Hannah bezorgd.  Ik was verrast dat ze zo benieuwd vroeg naar mn verhaal. "Ik weet het niet.... Ik vind het zo moeilijk.." zei ik zacht. Hannah sloeg ineens om. Ze werd kwaad en pakte mijn gezicht. "Jij gaat nu praten! Anders maak ik ze een voor een af! En dan mag je lekker toekijken..." zei ze gemeen. Ik rilde en besloot het te vertellen. "Mijn broertje..." zei ik moeilijk. "We mochten niet bij de rivier spelen, maar ik had hem er toch stiekem mee naartoe genomen..." snikte ik. Hannah keek me aan. Emotieloos staarde ze me aan. "We waren een hut aan het bouwen..." vervolgde ik. "Hij is in de rivier gevallen..!" snik ik. "Ik ben erachteraan gesprongen maar hij werd meegesleurd door de stroom..." De tranen staan in mijn ogen. Ik vind het zo moeilijk om over mijn broertje te praten... Mijn Thomas... Ik mis Tommie echt! Ik was zijn grote zus Lies en hij mn kleine broertje Tommie.. "Hij is verdronken... En het is mijn schuld!" zeg ik verdrietig. Ik barst in tranen uit. "Ik weet hoe het is, leven met een schuldgevoel.." zeg ik zacht. Hannah kijkt me met tranen in haar ogen aan. Ik wil bij hem zijn! "Doe het maar.... Doe het maar... Maak mij maar dood!" zeg ik schor. Hannah kijkt me doods aan en maakt me los...