Bugün yine seni karşı kaldırımda yürürken gördüm. Arkadaşlarınla okuldan çıkmıştın belli ki, beni gördükten, başınla selam verip yoluna devam ettin. Olması gereken bu kadardı. Ne eksik ne de fazla. Hala içimde sana karşı bir şeylerin olduğunu hissediyor gibiydim ya da sadece alışkanlık haline gelmiştin. Başım bu denli dönmeye devam ederken aradaki ayrımı pek yapamıyor gibiydim. Bir şeyler biterken bir şeyler başlardı, sinir bozucu bir durumdu. Ailemle olan tüm problemlerimin üstüne, seni de bir problem olarak eklemiştim. Yaptığım hatalara gün geçmeden bir şeyler daha ekledim. Gülerken, ağlamaya başlamaktan ya da tam zıttından çok sıkıldım; içim daralıyor.
15 Mart 2021
