"ပြပါအုန်းအခုဘာအရောင်လဲ"
Sehuခေါင်းကစောင်းထားတဲ့ဦးထုပ်ကိုချွတ်ပြလိုက်တော့
"Aigoo....ငါမောင်လေးကအပန်းရောင်လေးနဲ့ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ...မမတစ်ခါမှတောင်မတွေ့ဖူးဘူး...."
"မမကလဲဗျာ...."
"တကယ္ပြောတာ....ပြီးတော့hunလေးပျော်ရင်ကောဘာအရောင်လေးဖြစ်မလဲသိချင်မိတယ္...."
"ကျွန်တော်မပျော်ချင်ဘူးမမ...."
"မင်းဒါကိုချပြဖို့ကိုဘာလို့ရက်နေတာလည်း...."
"ကျွန်တော်မပျော်အောင်နေဖို့ကျွန်တော့စိတ်ကိုရိုက်သွင်းထားပြီးသားမမ.....ကျွန်တော့ကိုလူထူးဆန်းတစ်ယောက်လိုကြည့်တာကြီးကိုမခံချင်ဘူး...."
"ပါးပါးနဲ့မားမားကပေးခဲ့တဲ့အမှတ်လေးလို့ဘဲသတ်မှတ်လိုက်ပါHunရရ်....မိဘအမွေကဘာဘဲဖြစ်နေနေဂုဏ်ယူဖို့ကောင်းပါတယ္"
"ကျွန်တော်ကြိုးစားပါ့မယ္"
"ပြန်ပြောင်းဖို့ဘယ္လောက်လိုသေးလည်း"
"နာရီဝက်လောက်လိုအုန်းမယ္ထင်တယ္..."
"အဲ့တာဆိုမမဖုန်းလေးသွားယူလိုက်အုန်းမယ္နော်"
"Nae...."
ဖုန်းလေးအပြေးသွားယူပြီးပြန်လာတဲ့မမကိုကြည့်ပြီးပြုံးချင်ပေမဲ့ဘယ္လိုမမှမပြုံးတတ်တဲ့ကျွန်တော်ကတွေတွေလေးသာငေးမိနေခဲ့တယ္
"Aigoo....ခီယောဝေါ..."
ထုံစံပါဘဲကျွန်တော်ခံစားချက်တွေပြောင်းလို့ကျွန်တော်ဆံပင်တွေအရောင်တွေပြောင်းသွားရင်အမြဲတမ်းမှတ်တမ်းတင်ထားတတ်တဲ့မမရဲ့အကျင့်
ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲမှာဖြစ်တတ်တဲ့ဒီအရောင်တွေကဘာကြောင့်လဲဆိုတာအခုထိအဖြေမထွက်....
နေမကောင်းတဲ့အချိန်ဆိုဖြူဖွေးသွားတဲ့ကျွန်တော့ဆံပင်တွေ
ဒေါသထွက်လာရင်နီရဲသွားတဲ့ကျွန်တော့ဆံပင်တွေ.
ရှက်လာရင်အပန်းရောင်သန်းသွားတဲ့ကျွန်တော့ဆံပင်တွေ.....
ခံစားချက်နဲ့အတူမိနစ်အနည်းငယ္အတွင်းချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားတဲ့ဒီဆံပင်တွေကိုမချပြချင်ဘူး
