"Oh sehun...နင်ငယ္ငယ္ရွယ္ရွယ္မဲ့တစ်နေ့တစ်နေ့ဒီအလုပ်ဘဲလုပ်နေဘယ္ချိန်မှအိမ်ထောင်ပြုမှာလည်း"
"ဟာ...မပြုဘူးလို့ပြောနေတယ္"
"ငါ့မောင်ချောချောလေးကိုလူပျိုကြီးတော့အဖြစ်မခံနိုင်ပါဘူး..နင်မိန်းမစိတ်မဝင်စားရင်ငါယောက်ျားရှာပေးမယ္....."
"စားလို့ပြီးပြီ...ရုံးသွားတော့မယ္"
"ဟဲ့....ငါပြောလို့မပြီးသေးဘူးလေ..ဟဲ့...ဒီကောင်လေးနဲ့လည်းခက်ပါတယ္"
အမရဲ့စကားကုိလျစ်လျူရှုကာcompany ကိုသာထွက််လာခဲ့လိုက်တယ္....
တစ်နေ့တစ်နေ့ဒီအကြောင်းတွေဘဲပြောနေရတာမပျင်းဘူးလားမသိ.....
ကျွန်တော်ကသူများတွေနဲ့မတူတာတွေများတယ္...
ရုပ်ချောပေမဲ့ရည်းမထားဘူး...
စာဘက်ကိုပိုအားသန်တယ္....
စီးပွားရေးနဲ့ကျောင်းပြီးတာမို့ကျောင်းပြီးတာနဲ့ကျွန်တော်company တစ်လုမဌာဝင်လုပ်မယ္ဆိုတော့ကျွန်တော့အမကသူ့သူငယ္ချင်းcompanyမှာလုပ်ခိုင်းတယ္
2နှစ်လောက်ကြာတော့CEOကိုတရုတ်ရုံးခွဲဖွင့်ဖို့တရုတ်မှာအခြေချရင်းပြောင်းသွားတော့အခုcompanyကိုကျွန်တော့အပ်ခဲ့တယ္...
အခုကြတော့companyကျွန်တော်ကိုဦးစီးခိုင်းတယ္....ကျွန်တော်ကစေ့စပ်လို့တဲ့....
နောက်တစ်ခုကတော့ကျွန်တော့မျက်လုံးတွေasiaသားဖြစ်ပါရဲ့နဲ့မျက်လုံးက silver grayအရောင်ဖြစ်နေတာပါဘဲ....
ဒီမျက်လုံးကြောင့်လူကြိုက္များတာလည်းပါမှာပေါ့....
တွေးနေရင်နဲ့ရုံးတောင်ရောက်လာပြီဘဲ....
ကားရပ်ကာcompanyထဲဝင်လိုက်မေနေဂျာကပြေးလာကာ
"China ကCEOဖုန်းဆက်လာပါတယ္"
"ဘာကိစ္စလည်း..."
"CEOလာမှပြန်ဆက်လိုက်ပါတဲ့..."
"aa...မင်းသွားလို့ရပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့.."
ထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး...
ကျွန်တော်ရဲ့အထူးခြားဆုံးတစ်ချက်ကတော့မွေးခထဲကအရယ္အပြုံးမရှိခဲ့ဘူး....
