Burcu Büyükyıldız
Röportajımızı online dergi olarak www.baldanberi.com adresinden okuyabilirsiniz...
Aslında wattpad de kısa bir özet halinde var ama buradan tekrar sormalıyım röportaj klasiği sanırım J
Tek tek sormadan önce biz seni birde senden dinleyelim... Burcu Büyükyıldız kimdir, nasıl biridir?
Kesinlikle en zor sorulardan biri... J Ancak elimden geldiğince kısaca bahsedeyim. 1987 yılında İstanbul’da doğdum ve burada büyüdüm. Yıldız Teknik Üniversitesi İşletme Bölümü’nden mezun olduktan sonra İnsan Kaynakları alanında çalışmaya başladım ve halen aynı alanda devam ediyorum. 3 yıllık evliyim. Tez canlı, çokça sabırsız, neşeli ve eğlenceli vakit geçirmeyi seven biriyim.
İlk ne zaman ve nasıl yazmaya başladın?
Kafamda neredeyse ortaokul dönemimden beri kurgular dolaşıp dururdu. Film izlerken, kitap okurken keşke şöyle olsaymış dediğim, kendi kendime şekillendirmeye çalıştığım kurgular... Ancak o dönemde her öğrenci gibi daha önemli olduğunu sandığım telaşlarım vardı elbette. J Bir sayısal öğrencisi olarak lisede yazmak oldukça ütopik bir şeydi. Üniversitede ise süreç çok farklı bir şekilde devam etti. Ancak 2012 yılında bir anda kendimi boş bir word sayfasının karşısında buldum. İlk kurgumu yazıya aktarışım da tam olarak bu zamana denk geliyor.
İlk denemelerini herhangi bir yerde yayınladın mı? Ya da kendi kendine yazıp yayınlamadıkların oldu mu?
Kendi kendime yazıp yayınlamadığım hikâyelerim olmadı. Çünkü benim için geri bildirim çok önemli. Bu zaman zaman bir avantaj da olabiliyor dezavantaj da. İlk hikâyemi yazmaya başladığımda kurgu kafamda oldukça netti. Yazmayı yarıladığımda facebookta yayınlayabilmek adına bir sayfa açtım. O dönemde sayfalar bu kadar çoğunlukta değildi. Tek tük birkaç kişi vardı, onların da geldikleri yerler zaten belli. J Sayfamı ilk açıp, Aşk Her Şeyi Affeder mi?’nin ilk bölümünü yayınladığımda sayfada 1 kişi vardı. O da bendim. J Sonra bir şekilde büyüdük. Şu andaki sayı 4000’leri geçti. Bu noktaya nasıl gelindiğini hiç bilemiyorum. Ancak bundan, hikâyeleri bölüm bölüm okuyucularımla paylaşmaktan, onların yorumlarını, eleştirilerini duymaktan vazgeçmek çok zor... Sanırım bu, uzaklaşabileceğim bir şey değil.
Eğer bunu yapmasaydım gerçekten eksik olurdum, bu beni tamamlıyor diyor musun?
Aslında yapana kadar farkında değildim. J Ancak bir kez başlayıp, onun zevkine varınca olmazsa olmazlarınızdan olduğunu anlıyorsunuz. Ve şimdi evet, bu beni tamamlıyor diyorum kesinlikle.
Kurgularını neye göre genişletiyorsun? Ya da şöyle sorayım bütün kurgunu baştan kurup diyaloğa daha sonra mı döküyorsun yoksa genel bir ilerleyiş belirlemeden bölüm bölüm mü düşünüyorsun?
Hikâyeye başlamadan önce kurgu kafamda oldukça net oluyor. Ne yazacağımı bilmediğim anlar yok denecek kadar azdır. Ancak ne yazacağımı netleştirdiğim halde bunları kelimelere dökemediğim anlar elbette oluyor. Önce hikâyemin kurgusunu belirliyorum. Önce giriş, arından bir iki bölüm daha yazınca, ardından bölüm bölüm ne olacağını, her bölümün nerede bitmesi gerektiğini netleştiriyorum. Yani her bölümün bitişi daha başlarken bende net oluyor. Ve o bitişe gelene kadar kafamda ne şekillenirse, nasıl sahneler hayal ediyorsam yazıya döküyorum. Elbette kurgudan saptığım anlar olabiliyor. Ancak bu çok kritik detaylar için değil, daha ufak olaylar için olabiliyor.
