Penumbra: yarı karanlık yarı aydınlık, yarı gölge. Güneş ve ay tutulmasının başında veya sonunda görülen hafif gölge.
Ünlü ressam Jeon Jungkook birkaç gündür rüyasında, çok güzel bir kız görüyor ve sabahında kendini onun resmini çizerken buluyordu...
Binaya girdiğimde oldukça şaşırdım. Burası gerçekten kocamandı. Lalisa'yı görmeye ve onunla konuşmaya gelmiştim. Hem belki bir psikolog olarak neden bu rüyaları gördüğümü çözerdi.
"Birine mi bakmıştınız?" dedi burnu havada bir kadın yanıma gelerek.
"Lalisa Manoban ile görüşeceğim."
"Randevunuz var mı?"
"Hayır."
"O zaman sizi biraz bekleteceğiz. Üçüncü kata çıkın lütfen. O kat Lalisa Hanımın." dedi ve başka birşey demeden yanımdan ayrıldı.
Üçüncü kata çıktım. Baya kişi bekliyordu. Ne yapacaktım? Lalisa'yla konuşmalıydım. Bu önemliydi. Dün gece de aynı rüyayı görmüştüm. Sürekli tekrarlıyor, psikolojimi alt üst etmeye yetiyordu. Her gece nefes alış seslerime uyanıyor, bir daha da uyuyamıyordum. Yaptığım tabloları Jongin görürse bunun Lisa olduğunu anlar, beni öldürürdü. Bu yüzden tabloları bir yerlere satamamış, evimi doldurmuştum.
Birden Lalisa dışarı çıkıp kalabalığa baktı. "Üzgünüm sizi bugün içeri alamayacağım. Şimdi çıktı almaya gidiyorum, bayağı uzun sürecek gibi. Hastayla olan randevumuz uzun sürecek gibi gözüküyor. Sonra da yemek molasına çıkacağım. Lütfen çok acil değilse yarın gelin. Danışmadan geleceğiniz saati öğrenebilirsiniz." dedi ve hızlı adımlarla yanımdan geçip gitti. Hızla sandalyeden kalktım. Hay aksi, yürüyüşüne dalmış, kaçırmıştım. Asansöre binmişti. Asansörün üçüncü katta durduğunu görünce peşinden üst kata çıktım. Evet, oradaydı. Hızlı adımlarla yanına yaklaştım. Onu ancak inceleme fırsatım olmuştu. Gerçekten çok, çok güzeldi.. gözlerimi alamıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hey, bayan Lalisa?"
"Merhaba." dedi arkasını dönerek. Gözünü kısarak hatırlamaya çalıştı kim olduğunu. En sonunda hatırladı ve gözlerini büyüttü. "Siz.. Bay Jungkook?"
"Evet. Şey, sizinle konuşmaya gelmiştim."
"Tabii. Ama bugün çok yoğunum. Yarın yapsak?"
"Ama yarın sabah ben şehir dışına çıkıyorum. Şöyle yapalım, isterseniz sizin mesainiz bittikten sonra size konum atayım, evime gelin. Gerçi Jongin rahatsız olabilir ama.."
"Merak etmeyin. Ona söylememe gerek yok. Akşam bana konumunuzu atarsınız, gelirim." dedi cebinden üzerinde resminin olduğu bir kart çıkartarak. Bana verdi. Telefon numarası, sosyal medya hesapları falan da yazıyordu.
"Teşekkür ederim." dediğimde hafifçe gülümseyip elindeki çıktı kağıtlarıyla buradan uzaklaştı. Kalbimin atışlarını duyabiliyordum.
