Üzerimdeki sağa kaymış karton parçasını düzelttim ve bakışlarım elinde kamerayı kontrol eden arkadaşıma kaydı.
Gayet ciddi bir şekilde kamerayı kurcalıyor, şarjını dolduğuna emin olduğumuz halde titizlikle inceliyordu.
Bugün de klasik bir gündü. Üniversiteden çıkmış soluğu yine bu meydanda almıştık.
Bakışlarım yere kaydı ve bir an düşündüm.
insanlar anlaşılmaz ve değişikti
Henüz daha hiçbir şey yapmayıp sadece otururken bana olan bakışları garip geliyordu.
Yaklaşık bir aydır bu faaliyeti sürdürüyordum -tam olarak 1 aydır da bir gelişme görmemiştim orası ayrı.
Beni her hafta burada görüyorlardı belki onlara göre deli ya da aklını deniyor olabilirdim ama ben sadece bir şeyleri değiştirmeye çabalıyordum.
Tek amacım insanların kendi kimliklerini saklamadan kendilerini tanıtması, bunu hoş karşılayan bir toplum oluşturmak yada oluşturmaya çalışmak
Hyunjin memnun yüz ifadesiyle bana doğru gelirken huzursuzluk çoktan içimi kaplamıştı.
Huzursuzluğumu sezmiş olduğu belli yumuşak gülüşüyle yanıma adımladı.
"Her şey tamam. Hazır mısın?"
Değildim düşmüş omuzlarım insanların bakışları altında daha da eziliyordu sanki.
"Hazır gibiyim. Emin değilim göz bandı nerde?"
Arka cebinden çıkardığı göz bandını bana uzattı.
"Nerenden çıktı güveneyim mi sana?"
gülüserek yanımdan ayrılmadan önce kendisi bana sarıldı.
"Sakin ol her şey güzel olacak." gülümsedim
Şimdi de duygulanmış sarılan arkadaşıma sıkı sıkı dolamıştım kollarımı.
"teşekkür ederim." Benden uzaklaşırken elini yapabilirsin diyerek yumruk yapmıştı.
O her zaman benim yanımdaydıve bu hissiyat beni çokgüzel hissettiriyordu.
Ayağa kalkıp adımladım tam caddenin ortasında olduğuma emin olduğum zaman taktım göz bandını. Yanımdan geçerken pankarttaki yazıları okuyan insanların fısıltılarını duymuş görmeseler bile göz devirmiştim.
Hadi ama gözlerim kapalı kulaklarım değil!
Ne kadar bekledim bilmiyordum ama hiçbir gelişme olmamıştı.
Her zaman ki gibi beni görüp fısıldamaya başlamışlar yada görmezden gelmiş yanımdan uzaklaşmışlardı.
Tüm umudum gidiyordu zaman daha da ilerleyince.
Ama tam o anda ince kolların bedenime sarıldığını hissettiğimde tanıdık kokusu onun olduğunu anlamam için yeterli bir sebep olmuştu.
O gelmişti , yine gelmişti.
Her zaman ki gibi kayıtlarda insanların kınayan bakışlarını görecektim ama o buna rağmen onları görmezden gelip bana sarılıyordu.
Kulağına -bana sürekli sarılanın o olduğunu fark ettiğimden beri- her zamanki gibi 'teşekkür ederim' diye fısıldamıştım o ise cevabı kollarını biraz daha sıkı sararak vermişti.
Ellerini bedenimden çektiği zaman tüm o seslere rağmen yanımdan uzaklaşan adım seslerini duymuştum.
Göz bandını indirip onu görmek istemiştim ama arkası dönük benden uzaklaşmaya başlamıştı bile.
Kendi kendime gülmüş siyah kıyafetleriyle insanların arasında kaybolmasını izlemiştim.
Belki de her gün buraya gelip bu lanet bakışları çekmemin bir diğer sebebi de buydu kim bilir ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
