『 dusk till dawn • minchan 』

•3

medyaya herhangi bir üyenin predebut zamanlarını koymadığım da dünyamız..

neyseejskowoflsocl
iyi okumalarr🧜‍♀️💖

***

Eğer bir şey -özellikle çok istediğiniz bir şey kollarınıza kadar geldiyse kesinlikle onu tutun ve bırakmayın.

Benim gibi..

Bu sefer onu bırakmamıştım.
Ince belini kollarım arasında tuttuğum beden, elleri iki yanında cansızca sallanırken yüzüme bakıyordu şaşkınca.

Ne zaman göz bandını çıkarıp ona baksam -aslında bu sadece ikinciydi diğerinde düşmesin diye tutmuştum-.
Gözlerini kocaman açıp kal gelmiş gibi duruyor ve bakıyordu, öylece. Tam tersi ben ise rüzgar görmüş yaprak misali titriyordum karşısında.

hem soyut hem somut olarak.

Belindeki ellerimi daha da sıktım dikkatini üzerime çekebilmek için.

"Sonunda konuşabiliriz. Yani sanırım..
hm?"

Gözlerini kırpıştırdı. Ard arda sık ve uzun kirpiklerinin hareketleri, tüm dikkatimi bir anda üzerine çekmek için yeterli bir sebepti..

"Evet, evet konuşabiliriz. Yani sanırım?"

Gülmüştüm. Gözlerinin dudağımın oralarda bir noktaya takıldığını fark edince durdu gülümsemem. Merak ettiğim için kendinden bağımsız çatılan
kaşlarımın ortasına, bir elini kaldırıp baş parmağını bastırdı. Kaşlarım dokunuşu ile gevşeyip gözlerimi kapatmamı sağladığında, geri çekmeyip yanağımda dinlendirdiği eline doğru yatırmıştım başımı istemsizce. Sıcak avucuna dudaklarımı bastırmak, belinden daha da kendime çekmek isterdim. Belini orada sıkıca kavramak.. Ama tanrıya şükürler olsun ki yapmadım böyle bir saçmalık. Gözlerimi açıp gülen yüzüne baktığımda, ben de bir tebessüm bıraktım gülüşüne.

"İsmin her neyse lütfen hep gül tamam mı?" Dediği şeye daha fazla saklayamadığım sesli gülüşümü salıvermiştim. Başımı sallarken konuşmaya başladım.

"Chan, adım Chan. Ve sen de Minhosun." kendiside gülüp başını sallamıştı. "Doğru, öğrenmişsin." Belinden biraz daha kendime çekerken ferah kokusunun etrafımız da ahenkle yayılmasına izin verdim.

"Chan çok garip duruyoruz. İnsanlar değişik bakıyor.." ne zaman kollarıma koyduğunu bilmediğim ellerini omuzlarıma çıkardı nazikçe.

"Onlar hep bakıyor Minho, bakmasalar garip olmaz mıydı?"

Yakın temasımızdan rahatsız olduğunu düşünerek geri çekildim ve ellerimi enseme atıp saçlarımı çektim. Tanrım! O çok güzeldi ve ben gerçekten titriyordum. Bedenimi ilk kez böyle görüyordum.. Evet, evet aklım ve bedenim başka hareket ediyordu. Onu istiyordu kollarım, ona sarılmak istiyordu..

Bu sefer buraya Hyunjin'le birlikte gelmemiştik. Bugün tam kampüsten çıkarken Minho'yu görmüştüm, Jisung ile birlikte çıkışa yürüyorlardı. Utanmasam sapık gibi takip edecektim ama o Jisung'tan ayrılıp bana her zaman sarıldığı meydana doğru yürümeye başladığında apar topar Hyun'a bile açıklama yapamadan ayrılmıştım oracıktan. Minho'ya zıt düşecek şekilde uzatma yoldan meydana, ondan sonra gelmiştim. O tam meydanın ortasında etrafına bakınırken ona biraz daha yaklaşıp pankartı bile takmadan direkt elime almıştım. Göz bandımı hızlıca kafamdan geçirip beklemiştim bana gelmesini.

Sarıldığında kucağımda tuttuğum pankartı yere düşürüp ellerimi beline dolamıştım anında. Buna şaşırdığı belliydi, hafif geri çekilip yüzüme bakmak istediğinde o bandı çıkarıp yere atmıştım..

"Chan.." yanıma gelip pankartı yerden aldı ve yazıları okudu. 'sarılmak bedava. varsayalım ki ben eşcinselim, bana sarılır mıydın?' gülerek baktı bana, dudaklarının kıvrılışına kayan bakışlarımla elimi tuttu. Tam o anda dediği şeyler daha da gülümsememi sağladığında hala ellerimize bakıyordum..

bence, bence ellerimiz birbirine çok yakışmıştı..

"Sana ,ne olursa olsun, hep sarılırdım.. Hepte sarıldım."

***

dayanamıyorumm aşık olsunlar hemen!
yani demi olsa mı kiii??