Staszek krążył niespokojnie, po swojej więziennej celi. Odkąd dostał wyrok,
jest o krok od szaleństwa. Oczy jego były przekrwione a pod nimi malowały się sine plamy, zaczęły mu również wypadać włosy (których i tak bardzo niewiele posiadał). Kolejne myśli krążyły mu po głowie.
Co go podkusiło, żeby zbliżać się do tej dziewczyny?
Co on sobie myślał?
Poczym doszedł do wniosku że właśnie NIE myślał, i to właśnie przez ten jakże głupi, idiotyczny pomysł stoi tu, gdzie stoi. Staszek przyśpieszył kroku, poczym uderzył pięścią z całej siły w więzienną ścianę.
- Kurwa – zaklął, i rzucił się na twarde łóżko cicho wdychając, i mamrocząc pod nosem, że świat byłby o wiele piękniejszy bez tej przeklętej Karyny. Staszek zamknął oczy i udał się do świata jego pojebanych, ale jakże fascynujących snów.
👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹
Rozdział krótki, ale ciężko było mi się zmotywować. Poza tym miał być to jednoczęściowa książka. Kochani mamy pierwsze wypowiedziane słowo. Pozdrawiam cieplutko, trzymajcie się.
CZYTASZ
Staszek i jego dzikie podboje
RomancePan Staszek zniszczył sobie całe życie w jeden dzień. Ale jak? Jeżeli chcecie uzyskać odpowiedź na to pytanie, przeczytajcie moją krótka opowieść o panu Staszku. Miłego czytania.
