Közü sönmüş sobadan bilinir ölüm.
Bilinmez demeyin ,mazluma edilen zulüm.
Kandır faniyi damarda atarken yaşatan.
Fail-i meçhuldür, mizanı hür olmayan.
İnsan ölür, can çıkınca mahur beden de.
Mazisi kalır beşerin, kara kapaklı defter de.
Sönmüş bedenler kalkar zahir topraktan. Toplanırlar mahşerde ,af dilemek için haktan.
Bırakmıştır ardında umutsuz , yetim gülüşler.
Ölümü bilmeden yapmıştır arsız beşer.
Hesap günü geldiği vakit af diler haktan.
Odur bilinir ki , zamanı tükenmiştir çoktan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR GARİP İNSAN
PoetryDağların sert kayalarından akan bir kolu fırat diğer kolu kayısı çiçekleriyle süslenmiş bir beşerin eserleriyle karşınızdayım. Büyük ve yalnız bırakılmış metropollerden kaçışın , toprağın insan yüreğinde kavruluşunu bire bir hissedeceğiniz, zamanın...
