Parmakların son düğmeye de gittiğinde kapı aniden açıldı. Kapıyı açan kişi mavi gözlerini sonuna kadar açmış ve yanakları kızarmış bir şekilde gömleğinin açık bıraktığı sütyenine gitmişti.
"B-b-ben... çok özür dilerim!" deyip kapıyı sertçe kapatmıştı Armin.
Onun senden hoşlandığını biliyordun. Seni her gördüğünde yanakları kızarır ve bakışlarını kaçırırdı. Bu hali sana çok tatlı geliyordu. Kendi kendine kıkırdayıp üzerini değiştirdin.
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆
Yemek vakti gelmişti ve herkes çok açtı.
Yemeklerinizi alıp masaya oturdunuz. Çok geçmeden Armin'de size katıldı.
Sana hiç bakmayarak yanına oturdu Armin ve yemeğini yemeğe başladı. Sana bakmamasına rağmen açık teninden kızardığı çok belli oluyordu.
Sen ona bakarken sana yan gözle baktı. Senin ona baktığını görünce ağzındaki çorbayı istemsizce püskürttü. Onun bu haline çaktırmadan güldün ve kendine gelmesi için sırtına vurdun.
"İyi misin Armin?"
Boğazını temizledi ve sana bakmamaya özen göstererek "İ-iyiyim, teşekkürler." dedi.
Sende geri önüne döndün ve yemeğini yemeye devam ettin.
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆
Akşam üstü biraz çalışmak yapmak için antrenman odasına gittin ve kendi kendine çalışmaya başladın.
Daha yeni yeni ısınmaya başlamışken kapı açıldı. Sporuna ara vererek kapıya baktın. Mavi gözleri yine utangaç bir şekilde seni inceliyordu.
"Ö-özür dilerim, daha sonra geleyim ben."
Derin bir iç çektin ve "Neden benden kaçıyorsun?" dedin.
Armin hiçbir şey diyememiş sadece sana bakıyordu.
"Birlikte çalışalım mı?" diyerek g/r gözlerini onun mavilerine diktin.
