tek soruluk son sınav#tsukkiyama

acılar içinde kıvranırsın cennetteki köşkün adına ve kaybedersin ardından onu

❝ uyarı: angst, şiddet, katliam, kan, ölüm!❞

ー

　 Uzaklarda, gök ile yerin birleştiği ve Anka'yı ortaya çıkardığı Üç Dağlar'ın eteklerinde acımasız bir kral hüküm sürerdi. Anka'yı isteyen diğer krallıkların yaptığı suikastlar sonucunda acımasız kralın ailesi katledildi ve koca krallık daha on beş yaşındaki bir çocuğun, acımasız kralın, omuzlarına bindirildi. Çocuk ise ailesinin öcünü alma arzusu ile yanıp tutuşarak kendisini eğitmeye başladı.

　 Hayat acımasızdı fakat bir yerden aldığı o mutluluğu illa başka bir yerden verirdi.

　 Acımasız kralın da alınan ailesinin yerine yeni bir aile, bir dost verildi. Koyu yeşil saçlı, hafif esmer ve çilli bu çocuğun nereden gelip nereye gittiği belirsizdi. Kral da asla bunu önemsememişti. Sadece merak ediyordu bazen bu dostunun en güneşli, en güzel havalarda bile dışarı çıkmamasının sebebini. Hal böyle olunca ister istemez içine eskilerden şüphe tohumları düşüyordu. Aklına küçükken ailesinin ona anlattığı zehirli yaratıklar olarak anılan kan emiciler, vampirler geliyordu dostunun bu durumu karşısında. Gerçi o hiç onun kanını içmeye kalkışmamıştı. Bu şüpheli bir durumdu fakat yine de göz ardı edilebilirdi. Dostu dünyada tanıdığı en tatlı ve iyi kalpli insandı. Kralın kalbinde kimsenin, kralın ve kendisinin bile, haberi olmadan aşk tohumları yetiştirmeye başlamıştı.

　 Şimdi kral yirmi yaşındaydı ve krallığının en kıdemli askerleri ile birlikte Shiratorizawa Krallığına savaş açmaya hazırlanıyor, gece gündüz demeden sürekli eğitim yapıyordu. Başarısızlığı göze alamazdı. Özellikle de Kral Kartal bu denli acımasızken.

ー

　 “ Hey, sana böğürtlen topladım Tsukki!” Yamaguchi, güneş kendisine ulaşmasın diye yaptığı özel kaplumbağa tarzı evi ile acımasız kral Tsukishima Kei'nin yanına geldi. “ Sana, bana böyle seslenmemeni söylemiştim Yamaguchi.” Dudağının kenarı yukarı kıvrılmışken, koyverdiği yaydan kurtulan okun çıkardığı “ Vnn” sesi ile Yamaguchi'ye döndü. “ Özür dilerim Tsukki! Oh, bak yine tam isabet. Bu işte gerçekten çok iyisin!”

　 Tsukishima övülmenin verdiği o gurur ile göğsünü hafifçe şişirerek ağzına bir böğürtlen attı. “ Ailemin intikamını almam lazım. Yüce Baykuş ve Kedi'nin kanını yerde bırakmayacağım.” Bir böğürtlen daha attı ağzına ve Yamaguchi'ye döndü. “ Bak, savaştan döndüğüm zaman senin için büyük bir sürprizim olacak. Sadece bana güven ve bekle. Seni çok mutlu edeceğim.” dedi. Ve ardından içinden ekledi. “ Ben de çok mutlu olacağım tabii.”

　 “ Oh sürprizleri çok severim. Merakla ve sabırsızlıkla savaştan döneceğin zamanı bekleyeceğim.” Çilli suratını kaplayan büyük bir gülümsemeyle Tsukishima'nın yanına bıraktı topladığı böğürtlenleri. “ Ama merak ediyorum neden savaştan sonra?”

　 Tsukishima'nın yayını tuttuğu sol eli aşağı doğru sarkarken yüzü de eş zamanlı olarak düştü. “ Bilmem... Savaş bu ne getireceği ya da götüreceği belli olmaz.” Ardından fısıldayarak ekledi. “ Seni ardımda koca bir krallık ile bırakmak istemem.”

　 Yamaguchi endişeli bakışlarıyla tedirgin bir halde modu düşen sarışına arkadan sarıldı. “ Sorun değil seni bekleyeceğim.” diyerek parmak uçlarında yükseldi ve Tsukishima'nın ensesine ufak, nazik bir öpücük kondurdu. “ Bu dünyada kavuşamazsak öbür dünyada kavuşana dek seni bekleyeceğim.” Ardından geri çekildi ufak bir tebessüm ile. “ Aklın bende kalmasın. Önce krallığın, belki sonra ben. Bu değişmemeli. Sonuçta sen bir kralsın.”