The cave

I

Het was een zonnige dag aan de kust van LA. Lisa was al vroeg op om te beginnen met een van haar goede voornemens; joggen.
Ze was om half 7 opgestaan en had zich meteen in haar sportkleren gehesen die ze eerst onder het stof vandaan moest halen. Ze rende langs het strand, de frisse zeewind opsnuivend en wilde net een sprintje trekken toen een schaduw haar aandacht trok. De schaduw ging een grot in die Lisa nog nooit was opgevallen en het strand was zo ongeveer haar tweede huis.
Lisa wilde door rennen maar haar nieuwsgierigheid nam de overhand, ze minderde vaart en liep naar de zijkant van de grot zodat de schaduw haar niet kon zien. Ze sloop voorzichtig naar de ingang van de grot maar de persoon was nergens te zien.

Ze liep naar binnen en werd opgeslokt door het duister van de grot. Opeens hoorde ze voetstappen achter haar en ze draaide zich snel om maar door het donker kon ze niks zien en ze liep weer gewoon verder. Hoe verder ze naar binnen liep hoe meer het angstige gevoel toe nam.
Ze dacht dat ze verderop de schaduw zag maar het kon ook gewoon haar angst zijn die haar rare dingen liet zien. Toch trok ze de stoere schoenen aan en liep verder.
Plotseling trok iets haar omlaag en ze viel met een harde klap op haar achterhoofd. Lisa probeerde wakker te blijven maar alles werd langzaam zwart, ze hoorde nog iemand diep inademen wat klonk als een jongen voordat ze in een diepe slaap viel.

Lisa sliep erg onrustig, ze woelde de hele tijd en droomde over een knappe jongen die haar redde uit de armen van een enge.. Wat was het? Een man? Jongen? Lisa wist het niet maar wat ze wel wist is dat het niet goed voelde. Ze probeerde te ontsnappen maar net op het moment dat ze opstond en weg wilde rennen sloeg de enge man haar met een lege fles bier neer. De fles sloeg kapot op haar hoofd en ze viel met haar gezicht op de koude betonnen vloer.

Lisa schrok er zo erg van dat ze meteen recht op zat. Maar dat was een verkeerde zet geweest, het duizelde haar zo erg dat ze meteen weer terug viel op de koude grond van de grot. Ze hoorde hoe iemand haar naam riep, ' Lisa.. Lisa, kun je me horen?' Zei een diepe stem. Lisa antwoorde met een lage kreun voordat ze weer terug viel in een diepe slaap. Maar dit keer zonder rare dromen die helemaal niet als een droom voelde.

Oke zeg me wat jullie hiervan vinden. Ik ben echt een beginneling en wilde het een keer uitproberen. Dit is mijn allereerste hoofdstuk van mijn aller eerste boek en ik hou echt van romantiek en spanning. Je kunt me dus gerust de bijnaam hopeloze romanticus geven!🙊

Als ik een paar reacties krijg dan zal ik aan hoofdstuk twee beginnen😉