Downfall of Arabella

Kabanata 9: Pride and Prejudice

Kabanata 9

Until when that one can avoid thoughts and deny feelings,

Isn't it so reeling?

Alejandro quite surprised me, for someone who's actually born and raised in a city, he blended so well here. Tignan mo nga't natuto na magkamay kumain. We're in one of the resting station na nakakalat sa buong hacienda para sa mga tauhan in where we decided to take our lunch as what also Lola Anggay suggested para hindi na kami bumalik pa sa mansyon.

Sa totoo lang, palihim kong tinago ang mga kubyertos para mapilitan siya magkamay sa pagaakala kong mahihirapan siya. Ang resulta ay ako pa ang nahirapan, I know how to eat using my hands but I'm not used to it. I feel like its unhygienic.

Sa pamamsyal ko sa kanya sa hacienda my planned was to pissed him off but it always backfires me. Isama pa si Sloane na kamping kampi at bilib na bilib sa Kuya Ale niya.

I never acted so childish before parati lang ako nakikisabay sa trip ng mga pinsan ko and when I think its too much ako mismo ang sumusuway. But all those tricks I pulled out on him, I never knew that I had it in me, that I was capable of doing such thing.

Nakatitig lang ako sa kanya habang sarap na sarap siya sa kinakain niya nang iniangat niya ang titig niya sa akin ay iniwas ko ang tingin ko sa kanya. I always look at him secretly, wondering what exactly he's thoughts are, he's always serious kahit pa ngumigiti eto minsan mas madidipina mo ang seryosong mata niya na parang parati siyang may iniisip.

I heard him sighed at ramdam ko ang pagtayo niya dahilan ng pagbalik ko ng tingin sa kanya, may para kung anu siyang hinahanap sa mga gamit namin.

I sighed too and look at my plate instead, gusto ko pa naman kumain pa. Adobong manok pa naman ang ulam.

"Here, eat more" Naglapag siya ng tinidor at kutsara sa pinggan ko. Gulat ko siyang tinignan. Eto ang hinanap niya? "You love to eat, alam kong kulang pa ang kinain mo" I don't have an idea kung alam niya na tinago ko ang mga kubyertos, if so he didn't say anything about it.

Binigyan din niya si Sloane "Meron palang spoon and fork eh" reklamo ng bata bago nagpatuloy sa pagkain.

"Sinasabi mo bang matakaw ako?"

"You take it out of context, I just want you to eat properly" mahinahon niyang eksplenasyon.

"Oo nga Ate, why you seem mad? Matakaw ka naman talaga diba?" Sloane again.

Sinamaan ko lang siya ng tingin na binigyan lang ako ng matamis na ngiti saka nagpatuloy ulit sa pagkain.

"Let's just first eat, okay?" Sabi ni Alejandro sabay lagay niya ng pagkain at ulam sa pinggan ko. "Iba ka pa naman pag nagugutom"

Magsasalita na sana ulit ako ng bigla niya akong sinubuan "Eat or susubuan kita"

Inirapan ko na lang siya sabay hablot ng kutsara sa kanya. Ngingiti lang siyang sumusalyap sa akin habang nakain na para bang napa-amo niya na ako pasalamatt siya gusto ko pa rin kumain.

Pagkatapos namin mag tanghalian, pinasundo na muna namin si Sloane para umuwi na dahil masyado na tirik ang araw at masakit na sa balat, kaya kahit gaano pa niya kagusto sumama ay sa huli napapayag din siya ni Alejandro.

Akalain mo yun nagawa niyang kumbinsihin ang pinakasutil sa amin magpipinsan.

Pinagsibak ng kahoy, pinaakyat sa niyog, pinainum ng tuba at kung anu anu pa ang pinagawa ko and after all of it he patiently did it all at mukhang game na game pa nga eto eh. Hindi ko alam kung maiinis ako lalo or mamahangha sa kanya.