Maybe we met again...{STEREK}

Pilot bölüm

Telefon çalar*
-Alo
Scott: Hey, nasılsın?

Son zamanlarda işlenen bunca cinayeti, babamınsa bu cinayetler hakkındaki "kurt adam" teorilerini, benimse babamın delirmek üzere olduğunu düşünmemi saymazsak fena değildim. Ancak bunları anlatamayacak kadar yorgundum.

-İyi
Scott: Gece ormana gitmeye ne dersin? Allison'la aram bozuk, benim için de kafa dağıtmak olur.

Scott, bu kadar cinayet işlenirken gece gece ormana gitmek sence de biraz SAÇMALIK değil mi? Yine de onu kıramazdım, saçma ergen aşkına fazla takıktı. Ona ben de sırtımı çeviremezdim.

-Olabilir.
Scott: Tamam 10'da sizin evin arka tarafında buluşalım.
-Tamam.

Saat neredeyse on olmuştu. Babama biraz uyuyacağımı söyleyip odama çekildim. Üstümü değiştirip arka camdan çıktım. Karşımda Scott'ı gördüm. Çoktan elinde bir şişe ne olduğunu bilmediğim içkiyle gelmişti bile. Ormana doğru yürümeye başladık.
Bir süre sonra daha önce hiç ormanda bu kadar ileri gitmediğimi fark ettim. Scott ise elindeki şişeyi kafaya dikmekle meşguldü.
Scott'ın aşk hayatı hakkındaki tonla sayıklamaları eşliğinde on dakika daha yürüdükten sonra karşımızda eski, yıkık bir ev gördük. Doğduğumdan beri Beacon Hills'te yaşamama rağmen bu evi ilk kez görüyordum ama haline bakılırsa ben doğmadan önce bile buradaymış.

Scott: ŞUNU GÖRÜYOR MUSUN? İÇERİDE NE VAR BAKMALIYIZ.

SCOTT, GECENİN BU SAATİNDE ORMANIN ORTASINDA YIKIK BİR EV BULUYORUZ. İŞLENEN CİNAYETLERİ SAYMIYORUM BİLE VE SEN O EVDE NE VAR GİRP BAKMAMIZI MI SÖYLÜYORSUN??? BUNLARI SANA SÖYLESEM BİLE ANLAYACAK KADAR AYIK DEĞİLDİN!

Ben henüz içimden bu sözleri tamamlayamadan Scott çoktan evin kapısını açmak üzereydi.
Scott henüz kapıya dokunmadan kapıyı siyah saçlı, uzun, yakışıklı denebilecek adam açtı. Gerçi adam sayılmazdı, bizden en fazla üç yaş büyüktü ancak bakışları bir yetişkinden daha ürperticiydi. Gerçekten ormanın ortasında bu harabe evde biri mi yaşıyordu? O sırada kendime "STİLES GERÇEKTEN TAKILDIĞIN TEK KONU BU MU?" diye sordum.

Adını bile bilmediğim adam: Siz iki salak gecenin bu saatinde evimin önünde ne yapıyorsunuz? Bunun biraz önce evime girmeye çalışacak olmasından bahsetmiyorum bile.
-Lü-lütfen kusura bakmayın. Rahatsız etmek istememiştik, biz de şimdi gidiyorduk.

Adam gözlerini bana kitlemişti. Hareket edemeyecek kadar gerilmiştim. Bakışları bir kurdu bile korkutacak cinstendi.

Scott ile birlikte oradan uzaklaştık. Tamamen uzaklaşana kadar kapının kapanma sesini duymayı bekledim ve hiç kapı sesi duymadığıma yemin edebilirim. Bu beni daha da korkutmuştu.

Eve döndüğümde olanları düşündüm. Gerçekten de bu gizemli adam kimdi?