2250

0.Welkom

"Kijk eens aan jongedame, je nieuwe thuis.", zei de chauffeur die beleefd de deur open hield voor het meisje in de limo. Een hand schoot haar te hulp wanneer ze aanstalte maakte om uit het voertuig te stappen. Met een benadrukte blik keek ze rond. Er was een weide langs de ene kant, en een groot stuk grond met een bordje 'bestemd voor akkerbouw', langs de andere kant. 

Het was duidelijk dat hier niet veel mensen woonden. Er was geen enkel huis te zien. Misschien omdat ze hier nogal hoog zaten en de huizen zich dus lager bevonden, of misschien was het hier dus gewoon verlaten. 

"De tijd zal snel voorbij vliegen, Elizabeth" zei een lange vrouw toen ze haar in haar armen vast nam. Haar stem was warm en hartelijk net als haar omhelzing. "Zoek je een vriend en wees altijd aardig." ze plantte nog een kus op Elizabeth's voorhoofd en hield een gsm boven.
"Hier staat 15 euro op, je kan ons bellen of sms'en. Zodra het geld op is moet je het doen met de mensen die je hier hebt ontmoet". Ze had niet eens kunnen antwoorden of haar vader gaf haar al een knuffel. Hij nam afscheid op een iets wat afstandelijke manier zoals hij het altijd al gedaan had. "Zo, tot later dan maar." Zijn stem was schor en droog alsof er geen greintje emotie inzat. Maar ze wist wel beter. Elizabeth kende haar vader goed genoeg om te weten dat hij wel degelijk spijt had om haar te zien gaan.  Wie anders zou nu met hem mee kijken als het voetbal begint. Ze schonk haar ouders nog een glimlach en zag dan hoe ze beide terug in de zwarte limo stapten en dan wegreden. Ze zuchtte. Daar stond ze dan met haar bagage. Met de handvat van de trolley stevig in haar hand en haar rugzak op haar rug, stapte ze verder. Niet veel later stond ze op het terrein van het Saint Loreen internaat.

"Dit is het dan."