The Tiara

Hoofdstuk 1 : Goed Genoeg

Sophia ligt in bed, naar het plafond te staren. "Wat nou, als ik vlucht naar een ver eiland. Dan kan ik rondlopen in de kleren die ik mooi vind." Denkt ze. Dan klopt er iemand aan de deur. "Ik ben nog niet aangekleed! Niet binnenkomen!" Gilt ze, maar ze is wel aangekleed. Vandaag is er een toespraak waar Sophia heen moet, en daar heeft ze geen zin in. Heel zachtjes loopt Sophia naar haar raam en schuift hem zo zacht mogelijk open. Ze klimt door het raam heen en klimt naar beneden via de muur. Na een tijdje lopen komt Sophia op een groot veld en ze gaat liggen. "Waarom moet ik nou een prinses zijn..." fluistert ze. "Omdat je ouders koning en koningin zijn. Opstaan nu, we gaan terug naar het paleis." Gromt een zware stem. "Een geheim kan niet altijd geheim blijven meissie." Met een pruillip kijkt Sophia haar bodyguard aan. "Juan, kan ik hier niet blijven? Een dag maar, een toespraak. Kan je niet zeggen dat ik ernstige diarree heb gekregen ofzo!" Juan lacht en schud zijn hoofd. "Sophia kom nou maar gewoon, je moeder heeft je kleding uitgekozen." Zuchtend sjokt Sophia mee met haar bodyguard. Haar moeders outfits zijn altijd zo saai en netjes. Als ze terug zijn bij het paleis trekt haar moeder haar aan haar oor mee naar boven. "Ai mama hou daarmee op!" Maar haar moeder gaat gewoon door. "Dan had je maar niet weer moeten wegrennen voor een belangrijk evenement. Ik ga dit onthouden Sophia, nog een paar van deze acties en ik stuur je serieus naar Wales!" Sophia rolt haar ogen. "Douche je, trek deze kleren aan en zorg dat je binnen een kwartier bij de visagie zit oké?" Vol ongeloof staart ze haar moeder aan. "Sinds wanneer moet ik door de visagie?" "Je bent er nu oud genoeg voor, opschieten nu!"

Sophia's outfit

Nadat Sophia door de visagie is gegaan gaan ze in de auto. "Jullie weten de regels" zegt Juan. "Jullie blijven achter mij, en praten niet tegen de paparazzi. Begrepen?" Sophia's broer en zus knikken. "En jij Sophia?" Met tegenzin knikt Sophia ook maar. Tijdens het evenement zit Sophia zich een beetje te vervelen. Als uiteindelijk het evenement voorbij is, mag Sophia eindelijk naar huis. Eenmaal thuis rent ze meteen naar haar kamer, en trekt ze andere kleding aan.
Sophia's outfit

Dan word er weer op de deur geklopt. "Kom binnen" zegt ze. Haar moeder loopt naar binnen. "Sophia doe je even nette kleren aan, we hebben gasten." Voordat Sophia kan antwoorden loopt haar moeder alweer weg. Sophia hoort inderdaad stemmen, dus ze doet maar weer ander kleren aan.

Nadat ze heeft omgekleed loopt ze mokkend naar beneden, maar voordat ze naar binnen loopt, zet ze een lach op haar gezicht. Als ze naar binnen loopt ziet ze een gezin dat ze ook al bij het evenement zag. Ze begroet iedereen. Een vrouw, een man, een jongen en een meisje die ouder dan haar waren, en een jongen van haar leeftijd. Haar zus en haar broer sleuren de twee oudere kinderen mee naar de mini-bios. "Sophia vermaak je gast even. Verzin maar iets om te doen." Sophia knikte. Ze gebaarde de jongen om mee te gaan. Eenmaal in de hal stopt ze. "Ik ben Sophia, en jij bent?" De jongen lacht. "Je gedraagt je niet echt als een prinses hè? Maar mijn naam is Mateo" Sophia draait haar ogen. "Ik wil helemaal geen prinses zijn. Dus waarom zou ik me als een prinses gedragen. Maar wat wil je doen?" Net voordat de jongen wil antwoorden, roept haar moeder. "Sophia, Mateo, het eten is klaar!" Als ze aan de eettafel zitten is het heel stil, totdat ze klaar zijn met eten. De oudere kinderen beginnen druk te praten en de ouders ook.
Sophia raakt diep in gesprek met Mateo, en ze vind hem best wel knap, en aardig. Dan tikt de vader van Sophia op zijn glas. "Ik wil even de aandacht kinderen. Zoals jullie weten, kennen jullie ouders elkaar al heel lang, en de ouders van onze ouders, en de ouders van de ouders..." "Ga nou maar door!" Snauwt de moeder van Sophia. "Oké, we zijn tot de conclusie gekomen, dat jullie elkaar ook moeten leren kennen. Daarom gaan we deze zomer met zijn allen op vakantie!" De hele tafel is stil. Opeens beginnen mijn zus en mijn broer te juichen, en de zus en de broer van Mateo ook. Voor ze het weten is bijna iedereen vertrokken van de tafel. Behalve Mateo en Sophia. "Hey Sophia?" "Ja wat is er Mateo?" "Wat vind jij hiervan?" Vraagt Mateo. Sophia is even stil. "Ik weet het niet zo goed. Ik vind het wel fijn om even alleen met dr familie op vakantie te zijn, de enige tijd van het jaar dat ik niet de perfecte dochter hoef te zijn..." Mateo knikt. "Ik weet ook niet of ik het zo geweldig vind." Na een tijdje moet Mateo naar huis, en Sophia gaat naar bed. Haar moeder komt haar nog even instoppen. "Sophia? Ik wil dat je je deze vakantie gedraagt tegenover Mateo en zijn familie. Geen rebelse acties, of ik stuur je op naar Wales." Haar moeder loopt weg en Sophia valt piekerend in slaap.

in de volgende hoofdstukken zal het iets langer worden!!! Ik hoop dat jullie het leuk vinden! XXX Midzy