Sophia is 15 jaar oud, en een prinses. Ze heeft strenge ouders, maar ze is zelf erg rebels. Daarom dreigen haar ouders haar naar Wales te sturen, maar Sophia vind dit leven niet leuk, en ze wil zo vrij mogelijk zijn. Hoe ver gaat Sophia om gelukkig...
We zitten met zijn allen aan de keukentafel. Dat doen we altijd na een vakantie. Mijn moeder wil dat doen, zodat we een 'onproblematisch gezin' zijn. Het werkt niet echt dus. Ik val bijna in slaap na de lange rit.
"Wat vond jij de tips en tops van de vakantie Sophia. Sophia!" Ik schrok op uit mijn gedachtes. "Geen commentaar" zeg ik zachtjes en steun met mijn hoofd op mijn hand. "Sophia waarom neem je dit nooit serieus?" Vraagt mijn moeder me met een waarschuwende toon. "Oké, het was een mooi eiland." Zeg ik snel. "En de tips dan?" Vraagt mijn vader me nu. "Jullie werden dronken en ik en Mateo moesten het oplossen."
Mijn moeder keek me aan. "Je zit altijd na te zeuren over het verleden" snauwt ze. "En jullie?" Vraagt mijn moeder aan mijn broer en zus. "Echt een leuke vakantie. Jammer dat Sophia alle aandacht moest trekken." Zei mijn zus. "Nou, je kan je ook aanstellen lieverd. Je zusje is jonger. Zo was jij ook vroeger" zuchtte mijn vader. Volgens mij zijn ze mij vergeten.
"Nou, nu ik" zegt mijn moeder met een glimlach op haar gezicht geplakt. "Er is veel goeds uit deze vakantie voortgekomen!" Ze knijpt even in mijn hand. "Jullie moeten echter minder jaloers op elkaar zijn." Ze kijkt ons allemaal waarschuwend aan. "Verder was het een leuke vakantie!" Zegt ze, de poging tot de sfeer verbeteren is duidelijk mislukt. "Mogen we dan nu gaan slapen?" Weet ik nog uit te brengen. "Ja, ga ook maar." Zegt mijn moeder geïrriteerd.
Ik slenter naar mijn kamer en doe een oude pyjama aan en ga slapen. Morgen moet ik weer naar school...
Ik word wakker door mijn luide wekker. Ik gooi hem naar de andere kant van de kamer maar hij blijft loeien. Nu moet ik wel opstaan. Vermoeid sta ik op en stamp op de wekker. Uiteindelijk gaat hij uit. Ik wrijf even in mijn ogen en begin me dan klaar te maken.
Ik liep naar mijn inloopkast om een outfit uit te zoeken, maar dat kon natuurlijk niet. Ik moest weer een schooluniform dragen. Ik mocht gelukkig wel mijn eigen schoenen kiezen, dus ik deed deze aan:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik trok het uniform aan en deed nog een beetje parfum op en pakte mijn schoudertas en gooide daar mijn boeken en etui in. Ik liep naar beneden en probeerde mijn moeder te vermeiden, maar ze zag me. "Hey lieverd. Ik wil nog even zeggen dat er een nieuw meisje op jullie school zit. Ze is ongeveer 13 en een beetje introvert. Dus word anders vrienden met haar!" Ik keek mijn moeder argwanend aan. "Wie zijn haar ouders?" Vraag ik haar. "Dat doet er niet toe! Maar als je het wil weten. De baron en de barones." Ik draaide met mijn ogen en pakte snel een croissantje.
Natuurlijk wil ze weer zo veel mogelijk kennissen krijgen. Ik liep snel naar de auto die me ophalen. Toen ik aankwam zag ik mijn vriendinnen al staan, en ik gaf ze allemaal een knuffel. Leandra stond idioot naar me te lachen. "Enne... hoe zit het met die Mattie? Marcus? Mats?" Natuurlijk plaagde ze me weer. "Mateo" zuchtte ik. "En er is niks tussen ons." Leandra keek me stomverbaasd aan. "Hoe durf je dat te zeggen. Ik weet zeker dat jullie hebben gezoeeend!" Zegt ze plagerig. Al mijn vriendinnen lachen erover maar ik niet. Zij hoeven niet te trouwen met iemand die je pas net kent. Dan gaat gelukkig de bel en de leerlingen stromen naar binnen.
In de klas moeten we een kringgesprek doen, over onze vakantie. Echt net de basisschool. Het is een school voor rijke en beroemde mensen, dus ik hoor alleen maar verhalen over de Bahamas, prachtige eilanden en grote villa's en jachten. Ook al is mijn verhaal niet zo anders dan de anderen, iedereen kijkt vol verwachting naar me als ik aan de beurt ben.
"Sophie, jij bent!" Zegt mijn mentor. "Het is Sophia, alsjeblieft dankjewel." Mopper ik. "We waren op een of andere zandhoop in de zee waar 2 grote lege huizen op stonden. Daar zaten we met 2 gezinnen en na een paar dagen gingen we met een jacht reizen. Op de boot ging van alles mis en ik en Mateo moesten het oplossen." Toen werd ik onderbroken door onze snibbige mentor.
"En wie mag Mateo wel niet zijn?" Vraagt ze nieuwsgierig. "Mijn broer mevrouw." Loog ik. Mijn mentor keek me verstoord aan. "Ga verder met je verhaal! Je hebt vast meer te vertellen." Zegt ze vol verwachting. Ik schud mijn hoofd. "Nee hoor. Mijn moeder zegt altijd dat iemand je onderbreekt je niet meer moet spreken." Teleurgesteld kijkt de mentor me aan.
In de pauze wil ik zo snel mogelijk uit het lokaal. We gingen in de kantine zitten. "Wat was dat in de klas daarnet Soph?" Vraagt een van mijn vriendinnen. "Je broer heet toch geen Mateo?" vraagt Leandra. "Maar ze zijn wel allebei knaaap!" Ik kijk Leandra dodelijk aan. "Mijn broer is NIET knap. Onthoud dat." Zeg ik bedreigend.
"Sorry hoor!" Zucht ze. "Gevoelig" mompelt ze maar ik besluit er niet op in te gaan. Aan het eind van de dag besluit ik met Leandra mee naar huis te gaan. Leandra heeft wel rijke ouders, maar ze leven best wel bescheiden voor zulke rijke mensen. Dat vind ik wel prettig, soms ben ik wel klaar met al die superdure gloednieuwe villa's. We lopen naar haar kamer en ik ga op haar poef zitten.
"Sophia?" Vraagt Leandra voorzichtig. Dat doet ze nooit. "Ja Lea?" Zeg ik afwezig. "Je was vandaag niet echt jezelf vind ik. Is er iets gebeurd in de vakantie?" Vroeg ze me. "Nee. Ik heb geen bereik in de oceaan, dat weet je toch." Zeg ik lachend. "Soph, ik ben serieus. Heeft het iets met Mateo te maken? Of je moeder?" Ik rol met mijn ogen. "Ik ben gewoon moe. Kunnen we het ergens anders over hebben?" Mompel ik om eronder uit te komen. Leandra geeft het op en we hebben verder een leuke middag. Rond 6 uur ga ik weer naar huis.
