Duru çınar.
Hayatın ona gösterdiği karanlık yüzüne rağmen içini hep aydınlık tutan o masum, saf kız...O da yoncanın yapraklarından biri...
Hayat bir çiçek kadar güzel olan bu kıza tıpkı yoncanın diğer yapraklarına yaptığı gibi ona güneş ışığını bahşetmemişti. Ama o güneşi bulup açmıştı yapraklarını...
Umut kavramı en çok Duru'ya yakışırdı, ona aitti umut. Hayatın zorluklarına karşı direnip umut etti. İşte onu güçlü kılanda buydu ya...Dora bulut.
Kendinden emin, kararlı, güçlü kız Dora...O da yoncanın yapraklarından biri... Çok fırtınalar görmüştü, çok kasırgaya yakalanmıştı. Fakat rüzgarın kuvvetine kapılıp kendini bırakmamıştı, toprağına daha da çok bağlanmıştı her seferinde, kararlıydı. Gördüğü hiçbir fırtına, kasırga onu yerinden ayıramazdı. O cesaretin kızıydı...
Irmak Çağın.
İyiliğin,hoşgörünün vücut bulmuş hali Irmak...
O da yoncanın yapraklarından biri...Kötülüğe maruz kalmıştı ama hiçbir zaman kendi olmaktan vazgeçmedi, kötü olmadı, zarar vermedi. İyilikten yana oldu hep Irmak. Ona zarar vericeğini bilse bile aynı yoldan yürürdü her zaman. Irmak iyiyidi ve hep iyi olacaktı,kimseye değil kendine olan sözüydü bu.
Defne Rüzgar.
Defne içinde harika hayalleri olan fakat, yaşadıklarından dolayı tüm heyecanını kaybetmiş kız...
O da yoncanın yapraklarından biri...Hayalleri kadar güzel olan, tepkisiz yüzünün altında büyük tepkiler saklayan içinde yarattığı fırtınayı dışarı hafif bir esinti olarak gösteren kız...
Tüm gücü içinde saklı olan bu kız eğer bir gün içini açarsa dünyaya o gün kendini en güçlü insan olarak hissedeceği, tamamlandığı gün olacak..