codziennie
uciekam w objęcia Morfeusza,
gdzie nie spotka mnie żadne rozczarowanie, udręka, łzy gorzkie
strach przed nadchodzącym jutrem.
Śnię o holenderskich polach tulipanów
bezwiednie rozciągających się hektarami
One przypominają obraz złudnego szczęścia
smutnym ludziom
cierpliwie czekających na sen
wieczny
ja tylko czekam do wieczora
wtedy tulę się do ciemnej otchłani
by nie zastać świtu
i tak
codziennie
CZYTASZ
•finezja•
Poetryautorskie wiersze okazjonalnej pisarki utrapionej swą egzystencją, chcącej wyrwać się z sideł życia, nad którym nie ma żadnej kontroli
