MUTLU SON :)

HAYATİMDAN KESİTLER

BEN ZEYNEP

Hayatan her zaman zevk alan bir kızdim ve hâlâ öyleyim yine her sabah alarmın 8.30 'u gösterdiğinde ve rüyamın en güzel yerinde lanetledigim o alarmin çalmasıyla uyanmıştım,daha doğrusu uyanamamıştım hani insanlarına 5 dakikaları olurya hayata, ilkdefa benimde oldu sonra annemin feryatlarıyla uyandım"kalkmadınmì sen hala tembel kız seni birinci derse girecekler ve sen hala yatiyorsun" rüyam çoktan kabusa dönmüştù bile ela rengi olan gözlerimi yumuşturdum ve saatime baktim " aman tanrım saat 8.52 olamaz geç kaldım "giyinmem saatlerimi alirdi saç taramamı hiç söylemiyorum bile nasıl yetiştim okula hayretliyim hala okula gelirken " ne görmüştüm ben ya?" diye diye okula geldim.3 katlı ruruncu renkli okul binasına yaklasmistim koşar adımlarla girdim sinifa ders başlamışti bile gidip en yakın arkadaşım sude nin yanına oturdum ve derse devam ettik birinci ders bitti,ikinci ders bitti, üç,dört,beş derken okulda bitmişti yolda gelir iken çok yoğun yağan yağmurda mağdur kalmıştık sude tam bir ecza dolabı her gerekli malzeme bulunur( gereksizlerde dahil) ama bu defa işe yaramiştı şemsiyesi kırmızı puantiyeli şemsiyesini çikardi ve dibine üşüştùk yol boyunca hic konusnayip yağmurun sesini dinledik adeta şarkı sösöyler gibiydiler sesizliği sude bozdu" neden bugün geç kaldın sen zeynep" demişti meraklı bakışlarıyla çokta zor olmaması gerek sadece iki kelime " uykuda kaldim" ikimizde bibirimize bakip gulùstük kosar adım yanımıza gelen cem'i fark etti sude normalde yanımıza pek fazla gelmeyen cem nasıl olmustuda gelmisti heyecanlı bir şekilde" sizinle eve gelmek istiyorum" deyince şaşırdık aynı mahallede oturuyorduk ben,sude,cem,buse ve murat ama birtek cem ve sudeyle çok sammiydim.eve geldiğimde annem işte olurdu bu nedenle sude,buse veya cem bize gelirdi genelde bize bizde yol boyu oyalanırdık ama bugün kapıyì annem açmıştı bize merak etmisti bizi biraz kizmisti ama hiç dinlemedim"acaba ne demişti amaaan neyse ne"buseyle odamda biraz dedikodu yaparken annemin "ben çıkıyorum" sözü beni çok mutlu etti annem evdeyken kendimi gergin ve hapisteymiş gibi hisediyorum. Bursada hava hep böyledir daha yeni yağmur yağarken şimdi güneş var sanki"hadi dışarı ne işin var evde"der gibi azarlarcasına bakıyordu bana ama evde oturup her zamanki gibi televizyon başında ben ve mısırlar buse yeni gitmişti.telefon çalìyordu araya babamdı babam istanbulda çalıştıgi için onu göremiyorum ama az kalmıştı onu görecektim...