MUTLU SON :)

OKULU HİÇ SEVMİYORUM

Nefret ediyorum okuldan 14 yaşındaki bir kıza bu kadar mı zor gelir okul, arkadaşlar, hainler!yine herzamanki gibi geçmez derslerden biri-ders matematik-yazılılara çok az kaldı ama bu ders aman tanrım geçmezmi öğretmen nece konuşuyor ya?? Haftaya yazìlı olacağız ve sanki hiçbir şey umrumda değildi kafamı sıraya koyup geçmisimi düşündum 8.sinifa ve teog denen lanet var.stresliyim , üzgünüm çunku bundan bir ay once bunları düşünmuyor bool bol gulebiliyordum ama §imdi sadece uyumak ve aglamak geliyor icimden.artik arkadslarim ve annem bana çok üzüluyorlar. Cocukken babam ve annemle birlikte top oynardik gecelere kadar simdi topun seklini unutur oldum...Tam aglamak üzereydim ki zil çaldi "nihayet"dedim biraz sesiz biraz sesli eskiden arkadasim olmadan kantine gitmezdim anma şimdi şimdi ne degisti kantinden bir cay alip okulun camindan disari bakarken cem yanima geldi.'zeynep ne bu halin senin iki haftadir hasretindeyiz lutfen bana acikla!' dedi aslina aciklamasi yoktu ama yinede acikladim 'gelecekten korkuyorum , ne mslek olacagim veya bir meslek sahibi olacakmiyim diye dusunuyorum eer olamazsam emeklerim bosa giderde anne babam beni sevmezse bana o kadar guveniyorlar bir daha guvenmezlerse tek cicuklariyim sonucta ne yaparim?? Deyip agladim cem hak vermedi degil ama teselli etmesi gerektigini düşündu ve 'sen herzaman onlarin kizisin ister birinci ol ister onuncu birsey fark etmez onlar seni basarina gore sevmitirlar' dedi aslinda dedikleri genel anlamda doğruydu ama kafam karisikti aha da agladim cem kalkip bana mendil getirip yaslari sildi ve sarildi bende sarildim. İzin almayi denedim ve izin alip eve gitigimde annem evdeydi. Yanina cagirip soze baslayacakti ki gözlerimin dolu ve aglak oldugunu girunce sustu ama dayanamadi sordu 'neyin var kizim senin boyle' 'anne' dedim 'sen bana guveniyormusun? Ve seviyormusun' 'nedenki ama tabiki guveniyor ve çook seviyorum ne biçim soru hem degilmiydin hemşire olacağim diyen' dedigi an tamamdir tekrar agladim 'kotu birşeymibdedim annecim seni üzdüysem özür dilerim ama sana cok güveniyorum ve biliyorumki iyi bir hemşire olacaksin' 'anne bana guvenme ya hiçbir meslek sahibi olanazsam kizma bana tamami beni yine sev ve yine eğlenelim tiksinme benden tamamı iğrenme utanma benden' annemde üzülmustu anladim ' kizim senin var olman ve davranuslarinla gurur duyuyoruz her daim meslek sahibi olmaman dünyanin sonu degil bunu her ikimizde biliyoruz olama önemli degil mutlu ol yeter' azda olsa rahatlamistim ve soze biraz kizgin ve gur bir sesle' anneler babalar hep benim çocuğum bùyütunce doktor mimar olacak diyorlar niye bir kere iyi bir insan,mutlu bir insan olacak demiyorlar herşeyi paraya madiata bagliyorlar anne biliyormusun seni cidden çook seviyorum sen bõyle dú§unmedigin icin' deyip annemi õpüp odama çikiyordum artik tekrar guluùyor eğleniyordum 'dunya varmis bee...' deyip yatagima uzaninca telefon caldi arayan sudeydi ' zeynep seni merak ettik hastamisin?' 'hastaydim ama iğleştim' 'yani yarin okula gelebilirsin' ' hi hi gelirim ' dedim ve uyudum yarini düşunerek MUTLU OLACAĞIMA,HEMŞİRE OLACAĞIMA EN ÖNEMLİSİ İYİ BİR İNSAN OLACAĞIMA İNANARAK tan yattım...

SEVGİLİ OKURLARİM UZUN BİR SÙREDİR YAZİLİLAR DOLAYİSİYLA KİTAP YAZAMİYORDUM AMA ARTİK SİK SİK YAZİCAGİM SİZDENDE DAHA COK OKUMA VOTE VE YORUM BEKLİYORUM SİZİ ÇOOOOOK SEVİYORUM UMARIM BEĞENİRSİNİZ