simula nung naghiwalay tayo, hindi ko maiwasang isipin kung..
may iba na ba? o sadyang busy ka lang talaga?
para balikan ako.
para mag usap tayo.
gusto ko ng closure kung bakit, ano at kung pano tayo humantong sa ganito.
naging panatag ako na ako lang.
na ako pa din yung mahal mo.
umasa ako na kahit magkahiwalay tayo ako padin.
wala naman kasi akong nakikita sa facebook mo na kht sinong babaeng kalandian o ka MU mo.
ang laging nasa isip ko eh binigyan lang natin ng space ang isa't isa.
cool-off kumbaga.
pero bakit?
bakit di ko alam na ang galing mo.
ang galing mo pala magtago no?
im replaced
tupangina! ni hindi ako nag karon ng idea.
na habang ako miserable ikaw may iba na.
na habang naghihintay ako ng text mo, may tinetext kana palang iba.
na habang tinitiis ko na wag ka i-text para mamiss moko, may namimiss kana palang iba.
ang sakit. for the second time nadurog ako.
mas maganda ba sya? i don't think so. ni hindi pa nga kayo nagkikita eh. madalas lng siguro kayo magka text.
mag b-break din kayo. sa isip-isip ko.
kung isip bata ako mas isip bata yang pinalit mo.
pinagpalit moko sa isang 4th year student na wala alam i-post kundi ka shitan at i printscreen ang mga text mo sa kanya.
what for? dba? npka shit nyan.
bitter ako? oo!
tanggap ko sana kung mas better sakin pero hindi eh.
she's worse.
i add her.
kahit gusto kong i-pm yang lecheng pinalit mo sakin at ipakita sa kanya lahat ng sweet message mo sakin dati.
hindi. not now. not ever.
dahil ayokong for the second time ipahiya ko ang sarili ko.
tama na yung sayo lang.
ayokong may manggaling sayong salita na. "dati pa yan." kasi masakit.
yung dati na yon.
yung dati na yan na hindi ko makalimutan.
bakit ba parang ang dali lang para sayong kalimutan ang lahat?