Ja, idd school begint weer & ik heb er geen zin in. Ik weet niet wat er gaat gebeuren en hoe. Ik verwacht niet heelveel goeds want we krijgen een nieuwe mentor. Die volgens A2A (die hadden haar vorig jaar) niet leuk was. Stiekem hoop ik dat iedereen gewoon is vergeten hoe het vorig jaar was. Dus dat iedereen weer aardig doet en is! Maar ja, waarschijnlijk niet. Ik lig nu al een uur te piekeren in m'n bed... Ik wil graag slapen maar het lukt niet, als ik op de klok kijk is het al half 2. Misschien moet ik morgen maar een dagje ziek zijn.. Met die gedachte ben ik in slaap gevallen. De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door m'n moeder het was half 8. Ik zei dat ik ziek was maar m'n moeder zei dat het gewoon zenuwen waren. Ja, eigenlijk was dat ook wel zo maar mn moeder weet niet waarom ik school zo haat. Oké ik moet toegeven dat het eigenlijk niet erger kon dan vorig jaar. Helaas dacht ik dat op de helft van groep 7 ook maar toen werdt het ook alleen maar erger.
Ik stap m'n bed uit, doe m'n buitenboordbeugel af en gooi wat water in m'n gezicht. Gellukig dat helpt al een beetje. Wat zou ik aan doen? Dat roze vestje met die zwarte broek? Maar is dat niet te kinderachtig? M'n hele hoofd zit vol met vragen. "Mam? Vind je dit vestje niet te kinderachtig en vind je deze broek eronder leuk staan?" Mijn moeder kijkt 2 seconden en roept dan "ja prima, alles staat jou toch leuk!" Nou daar had ik dus niks aan... Uiteindelijk beslis ik om toch m'n korte spijkerbroek met m'n witte bloesje aan te trekken. Ik hoop dat ze het leuk vinden en een keer normaal tegen me gaan doen! Het is nu 8 uur ik heb nog een half uur. Ik loop naar beneden daar staat al ontbijt voor me klaar, mijn moeder geeft me nog snel een kus en vertrekt dan naar haar werk. "Doei" zeg ik. Lekker! Verse jus d'orange en croissantjes. Boven hoor ik gestommel, vast m'n zus ze zit op de middelbare en ze hoeft pas het 3de te beginnen.
Ik heb m'n ontbijt op, jummie. Ongeveer nog 10 minuten.. Zal ik make-up op doen? Ik kijk even naar m'n zus, zij heeft het wel & wordt niet gepest. Ja dat doe ik! Ik ga naar m'n moeders slaapkamer en open het laatje eerst lippenstift. Dat staat eigenlijk best leuk bij m'n witje bloesje valt lekker op! Na een laagje mascara zet ik alles weer terug. Met goede hoop fiets ik naar school. Eenmaal aangekomen bij het fietsenhok gaat het toch anders dan ik gehoopt had. Zodra ik m'n sleutel eruit haal en weg willopen struikel ik. Waarover? Ik heb geen idee wel weet ik dat iedereen opeens keihard begon te lachen. Als ik half stuntelig weer overeind kom spuugt iemand in m'n gezicht. Er zit spuug in m'n ogen en zie dus niet wie het deed. Uit reactie sla ik terug, een keiharde gil! Ik veeg m'n ogen schoon en dan zie ik Lola daar staan. Met een bloedneus, oké dat is ook weer niet m'n bedoeling maar eigenlijk ben ik wel een beetje blij. Dit heeft ze verdiend. Het valt allemaal mee maar zodra ik het kamertje van de hoofdmeester uitloop word er gescholden tegen me. Lola wordt door haar vriendinnen geknuffeld en getroost terwijl ze half huilend naar me wijst en over me praat. Ik heb geen idee waar ze het over heeft maar het zal wel niet veel goeds zijn. De bel gaat we moeten naar de les, ik ben benieuwd 'die nieuwe leraar'. De rest van de dag verloopt eigenlijk best goed. Het is pauze ik loop naar m'n vaste pauze plekje onder de boom. Tot mijn verbazing zaten er meer kinderen, & helaas geen leuke kinderen, toch loop ik verder. Dat was een verkeerde beslissing. Als ik wil gaan zitten beginnen ze allemaal heel raar naar me te kijken, ik snap niet wat ik verkeerd doe! Hebben ze dit afgesproken ofzo? Ik probeer rustig te blijven en pak m'n broodtrommel. Als ik m'n broodtrommel open doe zit er een briefje in, er staat op: "Na schooltijd om 4uur bij het veldje, je waagt het niet te komen! Ennuh, je bent heus niet opeens stoer hoor met je make-up. Maar ik snap het wel want als ik zoon gezicht zou hebben zou ik het ook verstoppen. Ik ben blij dat ik volgend jaar van je af ben DOOS. xxx"
Als ik opkijk zie ik dat iedereen naar me staart, ik doe moeite niet te gaan huilen. Ik begin maar met m'n moeder een sms'je sturen. Ik verzin een smoes dat ik nog even naar m'n vriendin ga uit school. Gellukig ze heeft niks door, ze wenst me veel plezier. Nou als het leuk word moet er wel een heel groot wonder gebeuren! We hebben gym. Ik ga alvast wat eerder weg naar de kleedkamers zodat niet iedereen me ziet omkleden. Maar als ik binnen kom staat iedereen eral. Das jammer maar ik ga maar gewoon in m'n hoekje zitten en begin met omkleden. Maar precies als ik alleen nog maar m'n onderbroek en m'n BH aan heb gooien ze de deur open! Ik begin heel hard te gillen & zoek iets om voor me te houden maar dat is al te laat. Ze hebben al m'n spullen weggehaald. Ik ben radeloos. Eèn voor èèn komen de jongens ook de meisjes kleedkamer in. Ik schaam me kapot! Oppeens bedenk ik dat ik mezelf kan opsluiten in het wchokje. Maar het is een heel uitgewerkt plan, ook daar zijn al meiden. Als ik de deur dicht wil doen pakken ze me vast en tillen me naar de gymzaal eenmaal in de gymzaal doen ze de deur opslot. De gymdocente is er nog niet. Ik voel me compleet radeloos! HELP!
Ik word weer opgetilt ze brengen me naar de bergruimte en stoppen me in de kast. Ik begin te schreeuwen en na 10 minuten doet de gymdocente de kast open. Ze wordt heel boos op me omdat je zo niet mag gymen & houdt een hele preek over dat als je hoer wilt worden beter in Amsterdam kan gaan wonen enz. Ze stuurt me de gymzaal uit... Ik begin met omkleden en doe mijn kleren aan. De rest van de middag wacht ik. Het is nu 4 uur ik heb besloten naar het veldje te gaan omdat het eigenlijk niet heelveel erger kan worden. Eenmaal aangekomen staan daar: Sophie, Lola & alle popies van de klas. Oftewel alle KUTkinderen😒. Ze roepen me en als ik daar ben slaan ze me. Ik heb pijn, heel veel pijn. Daarna beginnen ze me vragen te stellen die ik moet beantwoorden. Als ik dat niet doe of ze komen erachter dat het niet waar is zwaait er wat zeggen ze. Dus ik beantwoordt alles maar eerlijk.
S&L: "ben je al ongesteld"
Ik: "ja"
S&L: "ben je al ontmaagd?"
Ik: "nee"
Eigenlijk waren het allemaal vieze vragen en ze schreven alles op. Ik weet niet waarom maar het was beter dan in elkaar geslagen te worden. Gellukig duurde het niet lang en kon ik snel weer naar huis.
