Ik zit een beetje te sussen op een rood leren bankje bij Starbucks, het is druk, er worden mensen omgeroepen die hun vluchten gemist hebben. Shanna en Madelief komen terug gelopen van de wc's. "Wat was het vies daar, er lagen gewoon gebruikte tampons op de grond, dat ruim je toch op" zegt Shanna met ongeloof. Ew, zeg ik en trek een goor gezicht. "Zijn de jongens er nou al" zegt Madelief en ze kijkt om zich heen. " ik bel Timon wel even op zeg ik, mijn mobiel gaat over maar er word niet opgenomen. Shanna bel jij Daan anders.Daan is de beste vriend van Timon en vriendin van Shanna, ze zijn zo cute samen, hopelijk blijven ze lang bij elkaar. "Oke" zegt Shanna aarzelend. Hij gaat over en er word opgenomen. "Hey schat waar blijven jullie ?" Er wacht een lange stilte af. "Shit zeg! Hebben we dat weer, wat rot. We komen er aan, doeg lieviee, Shanna hangt op en kijkt ons bezorgd aan. "Wat is er aan de hand zeg ik bezorgd. Timon is niet lekker geworden, hij is net flauw gevallen en geeft steeds over. "omg, kom we moeten nu naar ze toe bij de EHBO"zegt Madelief geschrokken. Ik schrik me rot maar zeg ik niks, wat een klote avond. Eerst die rot buikpijn en nu dit. Straks mag hij geen een mee. We rennen met onze trolly's het hele terrein af tot we bij een rustig gangetje komen waar EHBO op het bordje staat. Bas, een vriend van Timon staat op ons te wachten."gelukkig jullie zijn er, kom snel.
We lopen het kamertje binnen. Timon zit op een witte stoel, zijn gezicht lijkt net zo wit en aan hem is te zien dat hij echt ziek is, zo heb ik hem nog nooit gezien. Ik laat mijn bagage vallen en loop naar hem toe. Ooh lieverd en aai hem door zijn haren, daarnet leek je nog zo fit. Een forse mevrouw komt naar me toe. Ze glimlacht, jij bent vast zijn vriendin, ik zal vertellen hoe het met hem gaat. Hij is nu redelijk stabiel maar ik moet nog deels uitzoeken wat het probleem is. Ik denk namelijk dat hij een aanval kreeg door zijn suikergehalte, dus we gaan even bloedprikken. Ik pak zijn hand, het voelt koud en zweterig. Meneer van Leeuwen is nu ook aangekomen en wacht op de uitslag. De meiden en jongens staan buiten met elkaar te praten en wachten. "Zo dat bloedprikken ging snel, het bekijken of het aan het suikergehalte ligt duurt maar 3 minuutjes zegt ze vriendelijk. "Ik weet niet.... Maar ik voelde me opeens niet goed worden maar het gaat al een.....beetje beter" zegt hij zwakjes. Ik glimlach naar hem en zie dat hij dat waardeert als antwoord op een gezag. We wachten even totdat de vrouw terug komt. "En wat is de uitslag"vraagt meneer van Leeuwen nieuwsgierig. " het lijkt mee te vallen, hij had inderdaad een aanval door zijn suikergehalte, het is te laag. Dus ik ga een soort insuline spuiten in je buik en dan gaat het beter. Verder krijg je pilletjes die je dagelijks een week moet slikken en als het vaker terug komt moet je even contact opnemen" zegt de vrouw. Alle jongens en meiden stonden weer in de deuropening en hoorde wat ze zei. "Ooh, dat is mooi" zegt Daan opgelucht, shanna glimlacht mee en houd Daan goed vast. bas en Madelief lachen en schieten onverwacht in de lach door Timon's gezicht, hij lijkt een drankje wat hij moet nemen vies te vinden en trekt er een misvormd gezicht bij. Na de insuline en het drankje word hij weer helemaal de oude en mag hij gelukkig weg. Wat gaan we nog meer krijgen, het word een lange nacht.
