Second Chance to Love

Chapter 4. The Beginning

Where I am? ...

Amoy gamot... Pinilit kong minulat ang mga mata ko... 

I... I'm alive... I'm Alive! Seriously! 

Inilibot ko naman yung paningin ko sa buong kwarto, Nasa Hospital ako. Ano bang nangyare? Ba't nandito ako ngayon sa Hospital? Napahawak ako sa ulo kong naka benda...

Ouch! ahh, naalala ko na... naaksidente  nga pala ako... 

Napapa-iling nalang ako nang maalala ko yun... Ay Oo nga pala! Muntik ko ng makalimutan! Kailangan ko nga palang Dumaan sa Simbahan! Kaya buhay pa ako dahil May  task pa akong gagawin... Kaya bigla ko na lang pinagbubunot  ko ang mga nakasabit na Aparatus sa kamay at braso ko. Napapangiwi nalang ako sa sakit...MASAKIT KAYA!!! 

Aray Ko pooo!!! 

Napahinto tuloy ako sa pagbubunot ng isa pang nakakabit na aparatus sa kin ng may pumasok sa kwarto ko. 

Halatang nabigla ito sakin... Ganun na ba ako Kaganda? Dejoke lang. 

" You're... I can't believe this... Gising ka na talaga... This is... Miracle... " - Anang ng batang doctor. Sa nakikita ko, Parang nasa 20's ang edad nito.

" Miracle? " tanong ko.

" It's just that... comatose ka hanggang ngayon dahil nabigla ang brain mo sa pagbagsak mo. But you're not... Inabot ng 3 araw ang pagkacoma mo... And I can't believe it... " -doctor

" Ahh... Yeah.. Miracle nga.. Anong araw na ngayon? ( Sabay tumayo na ako ng kama) "

" Ms. Chua... Wag ka munang tumayo... Mag pahinga ka na lang diyan... kailangan parin ng katawan mo ang magpahinga. Kung hindi, baka mapano ka pa. "

" Nah. kailangan ko nang Lumabas. May kailangan pa kasi akong gawin at tapusin... "

" Ms. Chua.. You really need some rest... Tinawagan na namin ang pamilya mo, para hindi na sila mag-alala sayo.  Maya- maya, darating na din ang Daddy mo galing sa China para bisitahin ka... "

Nilingon ko siya. 

" Ahh... Anong Araw na ba ngayon? " - Ako

" February 10... teka, san ka pupunta? " - nag-alalang tanong nito.

" Aalis na. Kaya ko na sarili kong alagaan... Magkano ang Bill ko? "

" Nabayaran na ng Daddy mo ang lahat ng gastusin mo dito sa hospital. Aalis ka na ngayon? Hindi mo ba aantayin ang Daddy mo? "

" Oo, Hindi na... Pag dumating na siya, pakisabi... Wag niya akong hanapin. "

at dumiretso na ako ng pinto bago ko siya nilingon..

" Ay oo nga pala Doc, Salamat nga pala sa lahat ng itinulong mo sakin nung nasa Critical pa akong kundisyon. Salamat talaga. " - sabay nginitian ko siya. Ngiting totoo at hindi peke.

" Wag ka sakin magpasalamat... Ginawa ko lang ang dapat kong gawin Dahil pasyente at obligasyon kita. Sa kaibigan mo ikaw ang dapat magpasalamat. Kung hindi dahil sa kanya, Wala ka sana rito. Siya ang naghatid sayo rito sa Hospital nung na aksidente ka, Nagkaroon kasi ng aberya ang ambulansya namin, kaya walang alinlangang binuhat ka papuntang Hospital habang basang-basa siya ng sariling luha nito, sa takot atang mawala ka... Bilib ako sa kanya. "

" kaibigan ko? Sino siya? Anong pangalan niya? Pwde ko bang malaman? "

" Hmm.. Si.. Ano.. Si... Di ko maalala ih... Pero lagi mo siyang makikita sa Simbahan na nagdadasal para sa kaligtasan mo... You're lucky to have him, Ms. Chua. " sabay napangiti pa ito.

" Ronalyn na lang... " -ako

" Okay... Ronalyn... And I'm kevin.. Kev in short. " 

" Okay Kevin... Nice to meet you. "

" Glad Your Okay now. Take care " -saka itinaas nito ang kanang kamay bilang pamamaalam.

Tumango lang ako tsaka nag wave back sa kanya at lumabas na din ako ng Hospital. 

-----------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hellooooo... Sorry kung Medyo ewan ang storya XD sorry naman, busy ih. XD

Mwuah. Mwuah. Vote and Follow me Please! Lovelots :*