Just The 2 Of Us

Chapter 16

2 Weeks later ~~~

Dalawang linggo na ang nakalipas simula ng nag confess si alex sa akin

The things between us never change kung anu man kami noon ganun parin ngayon

We both accept the desisyon and respect each other

Siguro yun ang naging dahilan upang mas lalo ako humanga sa kanya

Kase he trying to move on na daw minsan nag bibiro sya kapag daw di pa nagpakita si kean aagawin nya na ako

natatawa lamang ako sa kanya

at di ko maalis isipin kung asan ba ngayon si kean

dalawang linggo na di ko parin sya ma contact

pate sa practice nila wala sya

tinatanung ko mga kaibigan nya wala daw alam

5 na ng hapon ngayon matatapos nanamn ako araw na di ko sya nakikita

Di ko parin sya ma contact nakailang missed called na ako at message sa kanya

di na din sya nakaonline sa social media

Baba na sana ako ng biglang may tumawag sakin agad ko namn iyon sinagot

" Kai di mo alam "

Simula nya nagtataka ako kung anu sinasabi nya

mukhang hinihingal pa sya

" Anu anu? "

Kinakabahan ako

" Aalis si kean ngayon papuntang korea "

Agad ako napahinto sa sinabi nya

Auh? Sino yung aalis si kean?

Agad ako kinabahan

" Saan? asan sya ngayon? "

Pagtatarantang tanung ko

" Di ko alam pero sabi sakin nasa airport daw sya ngayon "

Agad ko kinuha ang bag ko at dali2 lumabas ng bahay naka tsinelas lamang ako di kuna alam

ang gagawin basta ang alam kulang ang habulin sya

Sira ulo yun di na nga nagpakita sakin ilang linggo
tas aalis nalang bigla

Nagpaalam na ako kay mark at agad iyo pinatay

nagpara na ako ng taxi at agad na sumakay

sinabi ko sa driver na bilisan nya kahit anung mangyare dapat makarating agad dun

kinakabahan ako tinatawagan ko sya pero cannot be reach parin

di ko alam anu mararamdaman naiiyak ako

humanda talaga sakin yung kapag naabutan ko sya papatayin ko talaga sya para di na sya makaalis

Medyo natraffic kami sa gitna ng edsa

Di ako mapakali lagi ko tinitignan ang oras

paano kung nakaalis na sya paano kung di kuna sya maabutan

napaiyak lamang ako sa loob ng taxi

biglang bumilis ang daloy ng trapiko

di kalaunan nakadating din kami pumasok ako sa airport ayaw pa sana ako papasukin dahil mukha akong nasa bahay lang

pero wala akong pakailam kahit tignan pa ako ng ibang tao

agad ako tumungo sa malaking screen para tignan ang mga flight list tinignan ko kung nakaalis naba