1 Year after~~~~" Ako na po maam "
Busy ako ngayon andito ako sa office ni mama
pinagaaralan ang bawat angulo ng negosyo namin
dahil someday daw ako magmamana nito
Pagod ako dahil sa sobrang daming pinapapermahan sakin
Kringgggg kringggg~~~
Biglang may tumawag sakin
Si tofur
Anu kaya kailangan nito
" Oh napatawag ka? "
Hinihingal ito
" Kai pumunta ka ngayon sa gym ng school natin dati "
Sabi nya agad namn ako nagtaka anu namn gagawin ko dun
" Anyare? "
Tanung ko
" Si kean kase "
Agad ako kinabahan
anung nangyare sa kanya
simula umaga payun di nagpaparamdam auh
" anung nangyare auh? asan sya andun ba sya? sabihin mo wag umalis dun ! "
Pagtataranta ko agad ko kinuha ang susi ng kotse
Binigyan na ako ni mommy ng sariling kotse para daw di na ako mahirapan kung saan man ako pupunta
dali2 ako pumunta sa school
Medyo hapon na kaya walang tao
Tinakbo ko yung daan
papuntang gym
Humanda lang sya sakin
Taena nayun
di na nga nagpaparamdam magbibigay pa problema
agad ko tinulak ang pinto
hinahabol ko ang hininga ko
" keannnnnnn "
Sigaw ko sa buong gym
pumunta ako sa locker room nila pero walang tao dun
pinasok kuna lahat pero wala parin
Taena talaga si tufor pag ito prank lang malilintikan silang dalawa sakin
aalis na sana ako ng may narinig akong tunog
agad ako lumingon
Nakatayo sya na nakangiti
habang si tofur may hawak na gitara at si mark may hawak na cake
parang napilitan lamang sya
Bigla ko naalala kung anung araw ngayon
It was our 1st anniversary
Bigla ako nakaramdam ng guilt kase di ko man lang naalala dahil sa sobrang busy sa opisina
Kinuha nya yung mic
Naglakad pa unti2 nagsimula na si tofur sa pag gigitara
Ohhh ... Yeah Yeah
Ohh ... Yeahh🎶🎶Seryoso lamang sya nakatingin sakin
Since the day that we met girl
I never had anyone make me feel this way🎶
YOU ARE READING
Just The 2 Of Us
Teen FictionKai is one of kind of person lagi nya iniisip yung mararamdaman ng iba simula ng mamatay ang papa nya hinahanap nya sa iba ang pagkukulang sa puso nya kahit alam nya na anjan namn yung mama nya pero feeling nya na may kulang talaga hanggang may naki...