Bölüm 1 - Gerçek.

285 10 7
                                    

Penceren gözüken kar taneleri, nazlı nazlı aşağıya iniyor, Kendini yere bırakıyordu. Televizyonda çıkan saçma programın uğultulu sesi etrafa yayılmış, kız bilgisayarda hikayeleri okumaya başlamıştı. Babası işten yeni gelecek olması içinde bir korku uyandırıyordu, babası bilgisayara bile girmesini uygun bulmuyordu çünkü.Zil sesi çığırınca kız siteyi kapattı koşarak kapıyı açtı.

       ******************

Maraton koşuyormuşcasına kapıyı açtım, babam gayet normal bir sivil polisti. Gömlek üstüne kazak giymiş, elini montuna atmıştı . Çıkartıp üstüme fırlattı. Askıya doğru düzgünce asıp babamın yüzüne baktım. 

************************

"Bir kahve yap kızım"    Kızım...   Babası sadece bu zamanlarda "kızım" derdi, umursumadan mutfağa yürüdü, yukarıda ki çekmecelerden kahve makinesini çıkartıp, yapmaya başladı. Telefonunu cebinden çıkarıp yeniden okumaya başladı. Kahve fokurdayınca telefonu kenara fırlattı ve kahve makinesini kapattı. Minik bir kahve bardağına koyarken çok dikkatli olmaya çalışıyordu. Sakarlık madalyası vardı çünkü, dökülmeyecek şeyi bile koparır dökerdi. Tepsiye koyup, elinde mükemmel bir elmas taşıyor edasıyla odaya yürüdü. 

************************************

"Kızım oh sağol! Otur şöyle bakayım." Elini ben küçükken yaptığı gibi koltuğa vurmuştu babam. Oraya yürüyüp oturdum.  Keyiflenip kıkırdadı. Bu adama ne oldu?  

"Bak kızım benim mesleğimi biliyorsun az çok. Polisim ben ve Hırsızlık bürosundayım biliyorsun zaten."   

Babam olayı kıvırtıracak belli ki. Nefesimi dışarı verip ona baktım, babam yüzünü gevşetti ve bana baktı.   "Evet, şimdi bir hırsız var senden 2 yaş büyük tü galiba. Sen de güzel bir kızsın düşündüğümüz ekipçe seni alacağız ve çocuğun evinin ortasında yardıma muhtaç biri olarak göstereceğiz sen de 1-2 hafta orada kalacaksın kendini sevdireceksin, sonra onu buraya getirip yakalatacaksın."   Şu an kolumu cimcirerek babama baktım. Tamam, belki beni önemsemiyordu, ama beni korumasını beklerdim. Normal babalar kızlarına hiç bir şeye izin vermezken.

"Baba ben senin malın mıyım?Ben bir kızım okulum var, hayatım var senin işinde ilerlemen için beni kullanamazsın!"

Babam, bilmişce gülümsedi. Bu gülüşü iyi biliyordum. Bu başka çaren yok demekti.

Kısa oldu kusura bakmayın, ama bunlar ara bölümler, beğendiyseniz eleştiriniz :3Multimedia'da Alya

Karanlık AdamHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin