KA- 2

231 14 6
                                    

         Ne kötüdür ailene söz geçirememek, ne kötüdür böyle ilgisiz bir adamla aynı evde yaşamak.Belki bende kötü bir kızdım, o benim babam olacak adamdı, beni koruması kollaması lazımdı; kolumdan tutup arabaya tıkması değil. Lacivert, büyük arabaya atıldım, babam kulağıma yaklaştı, "Bunu isteyerek yapıyorsun, anladın mı?" Kafamı başka çarem olmadığından dolayı evet  dercesine salladım. Arabaya yerleşip burnumda ki karıncalaşma hissini yok etmeye çalıştım, ağlayamazdım. Arabanın tropikal meyveli kokusu midemi bulandırmıştı, derin nefes alıp arabaya süren adama dikkatlice baktım. "Bunu kabul etmen büyük bir cesaret sadece 2 hafta, okulunda bitecek zaten." dedi arabayı süren bıyıklı adam. Nefesimi dışarı verip, dışarıya baktım; rolüm hazırdı:

         Ailem tarafından dışarı atılmış bir kız gibi kapısına varacaktım, tabi hırsız fakirleri nedense seviyordu çaldıklarını fakirlere, yardıma muhtaçlara veriyordu.Araba tökezleyerek durdu. Babam yüzüme baktı.  "Evet, geldik rolünü unutma!" Bu bana mantıksız geliyordu? Neden şimdi gitmiyorlardı?

        "Neden şimdi yakalamıyorsunuz?Bakın evinide biliyorsunuz!"  Bıyıklı adam sakince açıkladı " Elimizden bir şekilde kaçıyor ve sürekli yer değiştiriyor."  Babam eliyle çıkmamı işaret ettiğinde, içimdeki korku parmak uçlarıma dahi yayılmıştı. Boğazımda ki yumruyu yutkunarak geçirmeye çalıştım. Arabadan çıkınca, araba gizli bir yere çekti ve orada durdu. Kaçmak istedim, ama gidecek hiçbir yerim yoktu.Rolüme bürünüp yere çöktüm zorla gidiyormuş gibi kapısına vardım.Titrek ellerle zile bastım. 

                 Ev, kahverengi boyalıydı ve villaydı. Çaldığı parayla almıştı besbelli.Bir insan günah işleyerek nasıl sevap işleyebilir ki?Fakirlere ve yarıdma muhtaşa nasıl verebilirdi ki? Ben bunları aklımdan geçirirken, ayak sesleri kulağıma dolmuştu, korku artık hücre organellerime kadar girmişti. Tahta görünümlü kapı yavaşca açıldı,yerde olduğum için sadece ayaklarını görebiliyordum. Kendimden beklenmedik bir şekilde öksürme numarası yaptım. Korktuğum için göz ifademi değiştirmeden adama baktım.

  "Yardım edin! N'olursunuz..."  Adamı daha inceleme fırsatı bulamadan, kapıya yaslandı ve sorusunu sordu. "Adın Ne? Tatlı bir esinti saçlarımı yüzümden çekti o an gerçek ismimi söyleyip söylemememde tededütte kaldım. "Al-ya" genç adam kolumdan tuttu eve soktu.

Sevdiyseniz lütfen eleştirin. Teşekkürler.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 23, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Karanlık AdamHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin