İSTEMSİ

...

                              OKUMAYACAĞINIZI biliyorum ama BENCE OKUYUN.

Arkadaşlar hiç yorum gelmiyo .. = (O yüzden de bu hikayeyi pek yazasım gelmiyo ... = (... :( Cok üzgünüm...

Sonunda akşam olmuştu Enes bilmem kaç defa aramış, mesaj atmıştı. Acaba o kızlar da Enesin 'alevi'' miydi .? Yok ya değildir.  Ama Enesin adını nerden biliyolardı..? Kesin düşündüğüm şey gerçekti. Yaa talihsizim ben bahtsızım ben... neden herşey kötü gelişmek zorunda..? neyse babama uğrayım belki orda kalırım. 

                        20 DAKİKA SONRA... 

 Ayy bu yol bu kadar uzun muymuş..? Keşke içimden yürümek gelmeseydi.. :P Evin kapısını açtım. Kimse yoktu oda karanlıktı. yukarıdan bir ses geliyodu. Merdivenlerden çıktım. Hem korkuyordum hem de merak ettiğim için çıkmaya devam ediyordum. Sese gittikçe yaklaşıyordum. Bu ses babamın yatak odasından geliyordu. Bu sesi az çok filmlerden tanıyordum. (Allah'ım inşallah düşündüğüm şey değildir.) Odaya çıktım kapı açıktı. Direkt odaya girdim. Korktuğum şey başıma geldi. İnanamıyorum Fatma abla ve babam... Beni göremediler. Ağlaya ağlaya çıktım evden. Hemen Ezgiyi aradım... Açmadı... Bidaha aradım... Açmadı... En sonunda bizim arkadaşça yeni tuttuğumuz evin karşı parkdaki ilk banka otturdum. Sonra arkadan bir el omzuma dokundu be Enesti.

''Özür dilerim ama sana söyleyeceklerim var... '' 

''Söyle''

BİRAZ DAHA MERAK EDİN. :d