Ze kennen ons

5

Het is zaterdag en de zon komt langzaam op. De rechercheurs liggen samen in hun bed te slapen. De kerkklokken luiden hard en Eva wordt langzaam wakker in de armen van Wolfs. Ze kijkt op haar wekker hoe laat het is en ze rekt haar armen uit. Voorzichtig probeert ze uit bed te stappen. Het gaat lastig want Wolfs zijn arm ligt over haar heen. Eva besluit zijn arm voorzichtig op te pakken zodat ze uit bed kan stappen. Wolfs wordt langzaam wakker en beweegt zijn arm. Hij doet zijn ogen langzaam open en vraagt aan Eva wat ze van plan is.

"Ik ga even rennen" zegt Eva tegen Wolfs. Wolfs glimlacht zacht en probeert nog even verder te slapen. Eva loopt naar haar kledingkast en pakt haar sportlegging en sportshirt. Ze loopt naar het raam toe om te kijken hoe het weer buiten is. Ze besluit een sport top aan te doen en een kort sportbroekje. Na het omkleden ziet ze Wolfs verder slapen. Ze loopt naar hem toe en bukt voorover om hem een kus te geven. Wolfs reageert er niet op. Eva glimlacht en gaat langzaam met haar hand door zijn haren heen en besluit dan weer recht op te staan om de kamer te verlaten. Ze loopt naar de badkamer om haar haren te borstelen en het in een strakke paardenstaart vast te maken. Poetst haar tanden en gaat dan naar beneden om haar fles met water te pakken uit de koelkast. Eva loopt naar boven, opent de deur en verlaat de Ponti.

Ze rent door het park heen en ziet dat er mensen naar haar wijzen. Ze wordt er erg ongemakkelijk van. Is er iets verkeerds ofzo? Denkt Eva terwijl ze rent. Het is best vroeg in de ochtend en al veel mensen zijn al buiten tot haar verbazing. Ze rent langs groepjes die een work-out doen. Een persoon uit het groepje maakt een foto van Eva toen ze voorbij kwam rennen.

Wolfs wordt een half uur later wakker door de harde geluiden van de kerkklokken. Hij rekt zich uit en gaat onder de douche. Eva is nog steeds aan het hardlopen. Meestal rent ze 15 km op de vroege ochtend. Na het douchen kleedt Wolfs zich om en maakt een ontbijt voor hun tweeën.

Eva komt de Ponti in lopen en loopt naar beneden. Ze ziet Wolfs aan het fornuis staan een ontbijt maken. Ze ruikt de geur van een gebakken ei. "Zo,zo, dat ziet er lekker uit' zegt ze als ze in de pan kijkt en schenkt wat water in een glas. Ze is helemaal bezweet van het rennen. Wolfs kijkt haar aan. "Je hebt aardig je best gedaan" zegt hij op een lachende manier. Eva zucht en pakt wat water. "Iedereen keek mij aan of ik gek was" zegt ze tegen hem. Wolfs kijkt haar aan en scant haar outfit. "Ik snap ze wel hoor Eef als jij voorbij kwam rennen" zegt Wolfs. "Jezus Wolfs, doe normaal" lacht Eva. Wolfs komt aan de tafel zitten en opent de krant. Hij kijkt geschrikt op. "Eef.. we staan in de krant" zegt Wolfs tegen haar en Eva kijkt gelijk in de krant. "Twee rechercheurs hebben daders op heterdaad betrapt" leest Eva hardop voor. Ze schrikt als ze de foto zien waar Wolfs en zij groot opstaan. "Wie heeft deze foto gemaakt?" vraagt Eva. Wolfs heeft ook geen flauw idee. "Ach, Eef , laat het lekker!" Zegt Wolfs en geeft haar een kus op haar slaap. Eva zucht en pakt haar telefoon. Ze ziet dat een meisje haar een berichtje stuurt. "Wie is November?" Vraagt ze aan Wolfs verbaasd. Ook hij weet niet wie zij is.

"Wat stuurt ze dan?" Vraagt hij aan haar.

Ik heb enorme bewondering voor jou en Wolfs wat jullie hebben gedaan voor mij en zou ik jullie daarom nogmaals een keer mogen ontmoeten? Jij en Wolfs zijn mijn superhelden.

Dikke knuffel van mij, November.

Leest Eva voor. Ze vindt het een super lief berichtje. Wolfs vindt het ook schattig en ze besluiten erop te reageren. Wolfs denkt gelijk dat dit berichtje is na aanleiding van het artikel in de krant maar Eva gelooft dit niet.

Ze besluit een berichtje terug te typen.

Lieve November,

Wat een leuk berichtje heb ik van jou mogen ontvangen. Ik denk dat ontmoeten een beetje lastig gaat worden omdat Wolfs en ik best wel druk zijn met werk. Lief om te horen dat wij jouw superhelden zijn. Misschien zien we elkaar nog wel een keer.
Veel liefs en een dikke knuffel terug van Eva.