Her gün gitgide ölüyorum . İçten .... yavaşça ...
Kimse görmüyor , ölüyorum haberleri yok . Her gün gülüyorum kahkaha atıyorum . Ama o yok . O gittikten sonra hiçbirşey eskisi gibi olmadı zaten . Kimseye anlatamıyorum . Kin anlar ki . Daha geçen gün bir arkadaşıma anlattım , ya ölmek istiyorum falan dedim sen daha 14 yaşındası ne bu dertler bu tavırlar dedi . Ya yaşın dertle ne alakası var . Ne yani yaşım küçük diye derdim olmucak mı ? Öyle birşey varsa benim neden haberim yok ..?!??!?!
Çok yoruldum . Daha düne kadar bana prenses diyen adam şimdi beni engelledi . Ne olduğunu anlayamadan hemde . Engelledi . Kendi kendime yazdım günlerce . Nasıl olsa engelledi mesajlarda gitmiyo . Her sabah günaydın her gece iyi geceler dedim . Eskisi gibi, ama benim için daha ne iyi gün nede iyi gece oldu . Yaşam kaynağımdı o benim . Tüm kalbim o idi . O gidince çok değiştim . Zaten herkes diyordu . Bu çocuk seni çok değiştirdi diye . Ama yani .. diyecek sözüm kalmadı . Yoruldum , çok yoruldum . Bunaldım . Yani ne biliyim yaşamak için sebebim kalmadı . Ya derdimi kime anlatsam abartma diyo . Çok saçma . Ulan bu dert lan dert , neyini abartmıyım . Ben malım çünkü dertleri büyütüp kendimi yemek hoşuma gidiyor ...
Hep konuşmalarımızı okuyorum , acaba yanlış birşey mi yaptım diye ? En sonumda baktım baktı ve hatami sonunda buldum . Tek hatam vardı ... Çok sevmiştim . Tek hatam bu , çok değer vermiştim ona . Onu gözümde büyütmüştüm.
