Her zaman şanslı bir çocuk olmuştum. Her istediğim önüme gelir ve her dediğim yapılırdı. Anneme babamdan daha düşkündüm her zaman,beni ne olursa olsun büyütüp tüm zorluklara karşı gelmiş bir kadındı. Bu yüzden her zaman benim için yeri ayrıydı. Bebeği öğrendiği zaman arayıp sormamıştı,benden utandıklarını bile Jungkook'tan öğrenmiştim. Normalde benim için büyük hayal kırıklığı getirebilecek bir olaydı fakat tamamen isteğim dışı gerçekleşen bir durumda - bir bebek söz konusu- yapabileceğim bir şey yoktu.
Başlarda bu duyguyu kavrayamazsam da artık bir babaydım. Sağlıklı bir bebeğimiz vardı,mutluyduk ve bunun önüne geçebilecek herhangi bir şey yoktu diye düşünürken çalmıştı telefonum. Annemin hiç çekinmeden beni arayıp dakikalarca bağırıp benden utanç duyduğunu söylemesi beni olduğum yere çöktürmüştü. Kendi içimde geçiştirdiğim bu kırgınlık son bulmuştu,kendimi çaresiz hissetmeme sebep olmuştu. Her ne olursa olsun bunu haketmemiştim,ailemi utandıracak bir şey yapmamıştım.
Olduğum yerde dizlerimi karnıma çekebildiğim kadar çekmiş bir şekilde oturuyordum. Kasıklarımda hissettiğim acıyla telefonumu tekrar elime almış Jungkook'u aramıştım. Onu fazla endişelendirmemek adına kısaca kasıklarımdaki acıyı anlatmış gelmesini söylemiştim.
Sonum gelmiş gibi hissediyordum. Olduğum yerde acıyla kıvranırken kapının açılma sesini duymuştum. Jungkook'un beni olduğum yerden kaldırıp kucağına alması saniyeler sürerken tek hissettiğim bu acının yıllardır sürüyormuş gibi gelmesiydi.
"İyi olacaksınız birtanem derin derin nefes al lütfen" demişti telaşlı ses tonuyla. Kendine kızdığını biliyordum fakat ona üniversiteyi en azından birimizin bitirmesi gerektiğini söylemiştim ve ikinci senenin ilk zamanlarında okula gitmenin bir sıkıntı olmayacağını söylemiştim. Biliyordum ki beni dinlediği için pişmandı,Jungkook gözü kör bir adamdı. Ailemiz destek çıkmasa bile arkadaşlarımız destek çıkardı ve o bunu sonradan akıl etmiş olsada biliyordu. Bu yüzden geleceğini her şeyden çok önemseyen Jungkook tamamen gözü körelmiş bir şekilde evde durmak her saniye yanımda bulunmak istiyordu.
Hastaneye geldiğimizde alt taraflarımda hissettiğim ıslaklıkla daha da korku kaplamıştı içimi. "Sanırım suyum geldi" demiştim ve daha fazla tutamadığım göz yaşlarımı akıtmaya başlamıştım. Acil bir şekilde ameliyata alınmam gerektiğini söylemişlerdi bu yüzden Jungkooktan ellerimi ayırıp uzaklaşmak zorunda kalmıştım.
Jungkook's Pov
Olduğumyerde tüm çaresizliğimle bekliyordum. Taehyung'um benim güzel sevgilim ameliyata alınmıştı ve yaklaşık 45 dakikadır çıkmamışlardı. İçimde ki korku tüm vücudumu kaplarken tek istediğim ikisinde sağsalim çıkmalarıydı.
Tüm arkadaşlarımıza kısa bir mesaj attıktan sonra beklediğim yerden kalkmamı sağlayacak bir şey olmuştu. Ameliyathane kapısı açılıp doktorun çıkmasıyla ayağı kalmış "Onlar iyi mi?" diye sormuştum.
"İkisi de iyi bebeğiniz biraz huysuz çıktı bu yüzden işimizi biraz zorlaştırdı"
Heyecandan ne yapacağımı bilemeyip doktora sarılmıştım. Hissettiğim korkunun yerini huzur ve mutluluk kaplamıştı. Taehyung ve bebeğimiz Jihoonun iyi olduğunu duymak beni göklere çıkarmıştı ve şu an doktorla sarılmama sebep olmuştu.
"Hastayı görebilirsiniz" demişti hemşire. Odaya girdiğimde yorgunluktan çökmüş sevgilimle karşılaşmıştım. Yanına yaklaştığımda göz yaşlarım gözlerimden firar etmişti,ellerini tutup yanağına buse kondurmuştum.
"Bebeğimiz nerede? Neden oğlumu görmeme izin vermediler" demesiyle gözlerinden akan yaşları silmiştim önce. Jihoon'un doğmasına yaklaşık 3,5 hafta vardı ama o daha fazla dayanamamıştı anlaşılan. Doktorun dediğine göre 2-3 saat göremeyecektik Jihoonu,bunun sebebi besin takviyesi yapılacak olmasıymış.
"Sevgilim Jihoonu 2-3 saat göremeyeceğiz çünkü besin takviyesi yapılması gerekiyormuş hem babasını bu kadar çirkin görmesin bence içeri girmek isteyebilir" demiştim gülerek. Eminim ki şu an ağrıları vardı,belliydi zaten gözlerinden tüm yorgunluğu bu yüzden onu sinir etmek istemiştim.
"Jungkook asıl çirkin olan sensin,doktorla birlikte ameliyata girmiş gibisin" demişti. Haklıydı çünkü o doğururken ben dokuz doğurmuştum ve ondan daha paniklemiştim.
"Jungkook bu çocuk sana çok benziyor" demişti Jimin. Onlara attığım kısa mesajdan sonra hepsi gelmişti ve şimdi Jihoon'un bana benzemesiyle ilgili konuşuyorlardı. Gerçekten Jihoon tamamen benim kopyamdı,onu kucağıma aldığımda ağladığım için çok fazla sevememiştim güzel bebeğimi.
"Bu haksızlık değil mi 8,5 ay karnında taşıyan benim ve sen gidip Jungkooka mı benzedin aşk olsun Jihoon" demişti Taehyung. Jihoon'u imkanı olsa tekrar içine sokabilirdi,bebeği sevmek isteyen arkadaşlarına bile çok fazla dokundurmamıştı.
Jihoon hayatımızda tamamen bir değişikliğe yol açmıştı,o çok güzel bir bebekti. Bize kattığından şu an haberdar değildi belki ama onun bize sunduğu en güzel şey kendisiydi. Hayatımız nasıl olurdu bilmiyordum ama artık daha güçlüydük,tüm zorlukları aşabilecek kadar güçlü bir aileydik.
Merhaba öncelikle kitabı okuduğunuz için çok teşekkür ederim,beni gerçekten çok mutlu ettiğiniz ve açıkcası bu kadar okunacağını bilmiyordum. Düz yazım ve kitap yazma becerim olmamasına hiç bir kusur yokmuş gibi okudunuz,kendinizi kötü hissederseniz daima bana yazabilirsiniz love u taekook ile kalın🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KOŞUN BU KIZ DERSHANE FİCİ YAZIYOR YANİ BEN @kookieeforjk
