Ηταν 11 π.μ.,ειχα κανονισει να συναντηθω με εναν φιλο σε ενα σημειο εξω απο το χωριο για να παμε για περπατημα.Στο σημειο που ειχαμε κανονισει να συναντηθουμε οδηγουσαν δυο δρομοι: ο κεντρικος δρομος του χωριου κι ενας χωματοδρομος που εβγαζε στα χωραφια.Του ειχα πει απο πριν πως θα επαιρνα τον χωματοδρομο και οχι τον κεντρικο.Ξεκινω λοιπον και στις 11.15 περιπου πλησιαζω στο σημειο οπου θα συναντουσα τον φιλο μου,εκεινος ομως δε φαινοταν πουθενα.Εκνευρισμενη εβγαλα το κινητο μου να τον παρω τηλεφωνο και να τον ρωτησω γιατι δεν ηταν στο σημειο που επρεπε να ειναι.Σαστισμενη βλεπω πως το τηλεφωνο δε λειτουργει,δεν εχει σημα ενω δευτερολεπτα πριν λειτουργουσε αφου ειχα δεχτει κληση απο την μητερα μου.Δεν μπορουσα να τηλεφωνησω ετσι συνεχισα να περπατω σκεφτομενη πως βρισκοταν λιγο παρακατω απο το σημειο οπου ειχαμε κανονισει να συναντηθουμε.Κι εκει ακριβως τον βρηκα λιγο παρακατω.Φωναξα το ονομα του,οταν γυρισε προς το μερος μου χλομιασε,σα να εβλεπε φαντασμα,παραπατησε.Ανησυχη τον πλησιασα ρωτωντας τον αν ειναι καλα,περασαν 2 ή 3 λεπτα πριν μου απαντησει,η απαντηση του με σοκαρε,με ρωτησε πως βρεθηκα τοσο γρηγορα πισω του αφου κυριολεκτικα δευτερολεπτα πριν βρισκομουν στον αλλο δρομο,τον κεντρικο και μαλιστα τον χαιρετουσα.Τον κοιταξα με ενα υφος σα να με κοροιδευε αλλα εκεινος ορκιζοταν πως μου ελεγε αληθεια.Δεν δωσαμε συνεχεια αλλα ακομη και σημερα ,χρονια μετα ορκιζεται ακομη πως οσα μου ειπε ειναι αληθεια.
