it all started with a note☑

¹²

- ასე მარტივად დათანხმდი, რომ გამომყვე, - თქვა მან, როგორც კი ჯიმინის წინ დაჯდა. 

-შენ ერთადერთი ხარ, ვინც ხელი არ მკრა ...

ჯიმინს ძალიან უნდოდა მადლობა გადაეხადა  დახმარებისთვის. 

- თუ მე გავაკეთე ეს შენი სხეულის მისაღებად?- ცნობისმოყვარედ იკითხა ჯონგუკმა. 

- თუ ეს შენ ხარ, მაშინ მე არ ვარ წინააღმდეგი.- სწრაფად თქვა, რითაც ჯონგუკი შოკში ჩააგდო.

- რატომ?  - იკითხა კიდევ უფრო ცნობისმოყვარეობით. 

-მხოლოდ შენ ზრუნავდი ჩემზე.  ამ ტყუილმა მაინც გამახარა..-ჯიმინმა მტკივნეულად გაიღიმა. 

- ოჰ, რატომ... მოდი აქ, - უბრძანა ბიჭმა. 

ჯიმინმა წამიც არ დაკარგა და მისკენ წამოვიდა, ელოდა რას იტყოდა შემდეგ. 

- უფრო ახლოს მოიწიე.

მოთხოვნა კვლავ შესრულებულია. 

- ძალიან მინდიხარ, ანგელოზო ... - თქვა მან და ჯიმინი წელით მიიზიდა მისკენ. - მე პირველი ვარ?  - ჰკითხა მოულოდნელად ჯონგუკმა. 

ის უყურებდა ... რა დავარქვათ მას ... იმედი? დიახ, მას ჰგავს. 

ჯიმინმა სწრაფად დაუქნია თავი, აიძულა მის მოპირდაპირედ მდგომ ბიჭს გაეღიმა.