The Returning Of The Chaos

3.ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

3.ΦΑΙΝΌΜΕΝΟ

Τόμας POV

Η Λίντια με είχε αφήσει σε απορία, δεν ήξερα. Τι στο καλό ήταν το φαινόμενο? Και τι υποτίθεται ότι έπρεπε να κάνω εγώ για αυτό?
Πόσο ευχόμουν να μπορούσα να καταλάβω πολλά. Τι στο καλό ήταν αυτός ο κόσμος, για παράδειγμα.
Ο Σκοτ μου πρόσφερε ευχαρίστως ένα δωμάτιο στο σπίτι του. Όσο τους γνώριζα κατάλαβα ότι ήταν πολύ δεμένοι όλοι μεταξύ τους ειδικά μερικές ιδιαίτερες περιπτώσεις όπως: ο Σκοτ και η Μαλία, ο Ντέρεκ και η Μπρέιντεν, o Λίαμ και η Χέιντεν, ο Άλεκ και η Κόρα, τους οποίους γνώρισα πιο πρόσφατα.
Αλλά υπήρχαν και σχέσεις αγάπης και μίσους όπως για παράδειγμα: Μαλία και Θίο, Θίο και Ντέρεκ, όλοι με τον Πίτερ... Είχαν μια πολύ παράξενη σχέση όλοι μεταξύ τους. Αλλά ακόμα δεν είχα καταλάβει σχεδόν τίποτα για αυτούς, μιας και ήμουν εδώ μόνο τρείς μέρες...
Αλλά το ότι θα μένανε όλοι μαζί κάθε μέρα στο ίδιο σπίτι, ε όχι αυτό δεν το περίμενα...
Αν και θα ήθελα να μάθω πολλά για αυτούς, έπρεπε να βρώ έναν τρόπο να επιστρέψω και να πολεμήσω τους Γκρίβερς, το ήξερα ότι θα με περίμεναν για την ρεβάνς. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό... Είχα ήδη χάσει τον Άλμπυ, οπότε δεν νομίζω ότι θα άντεχα να χάσω και τους υπόλοιπους...
Αυτά σκεφτόμουν πριν με πάρει για τα καλά ο ύπνος.

Λίντιας POV

Ήμουν πολύ αγχωμένη για τον Στάιλς. Που να ήταν? Τι να έκανε? Πώς να τα περνούσε? Ήταν καλά?
Όλες αυτές οι σκέψεις, τριγύριζαν στο μυαλό μου όλη την ώρα από τότε που ο Τόμας εμφανίστηκε. Φυσικά μπορούσα να ακούσω την απάντηση, αλλά, υπήρχε κάτι που ήταν πιο επείγον. Έπρεπε να μιλήσω στον Σκοτ.
Μπήκα στο δωμάτιο του πολύ σιγά γιατί ήθελα να ξυπνήσω αποκλειστικά και μόνο αυτόν για να μην ακούσουν οι άλλοι ειδικά ο Τόμας. Ευτυχώς για εμένα ο Σκοτ ήτα ξύπνιος.
«Χέι, Σκοτ, θα μπορούσα να σου μιλήσω για λίγο?», του είπα. Ο Τόμας κοιμόταν στο κρεβάτι που είχαν μετακινήσει εχθές γιατί, η αλήθεια είναι πως δεν χωρούσαμε όλοι στο υπόλοιπο σπίτι και κάπου έπρεπε να κοιμηθεί και αυτός. Ο Σκοτ κοιμόταν με την Μαλία στο δικό του κρεβάτι απέναντι μα η Μαλία είχε πάει επίσκεψη στου Πίτερ για να ρωτήσει. Προσπαθούσε και αυτή να βγάλει μια άκρη... Με... Τον δικό της εεε... Κλασικό... Μοναδικό, τρόπο.
Ο Σκοτ καθόταν στο γραφείο του και έκανε μια άσκηση για... Τα μαθηματικά? Τέλος πάντων, και πολύ που με ένοιαζε...
«Α, ναι, φυσικά Λίντια, πέρασε μέσα», μου απάντησε χαμογελόντας, μάλλον παρατήρησε την ανησυχία μου και ήθελε να με καθησυχάσει. Δεν το πέτυχε όμως.
«Εννοούσα, έξω... Αν γίνεται... Μόνοι...», του είπα και έγνεψε καταφατικά. Βγήκα έξω απ' το δωμάτιο και πήγα στο δωμάτιο της Μέλισσας, μιας και είχε πρωινή βάρδια. Ο Σκοτ με ακολούθησε.
«Τι είναι Λίντια?», με ρώτησε ανήσυχος.
«Δεν ξέρω Σκοτ, μακάρι να ήξερα αλλά δεν ξέρω! Μου λείπει! Κάθε καταραμένο δευτερόλεπτο από τότε που τον δάγκωσε ο Βόιντ, δεν μπορεί να φύγει απ'το μυαλό μου! Και νομίζω ότι ξέρω πως έφυγε...», του είπα και αυτός έμοιαζε αποριμένος.
«Πώς? Πώς έγινε όλο αυτό? Και πώς ξέρεις εσύ?», με ρώτησε ανήσυχος.
«Θυμάσαι, την ημέρα που ο Ντέρεκ σκότωσε την Μονρώ? Την ίδια μέρα ο Στάιλς είχε αναφέρει κάτι για το φαινόμενο?», είπα και ο Σκοτ γουρλώσε τα μάτια του.
«Το... Το φαινόμενο? Μα πώς?», με ρώτησε.
«Δεν σου φάνηκε καθόλου παράξενο που ο Βόιντ αντί να τον σκοτώσει απλά τον δάγκωσε? Δεν ήρθε πίσω για εκείνον αλλά για εμάς! Αν χρειαστεί όμως να θυσιάσει και εκείνον πίστεψε με θα το κάνει!», του απάντησα.
«Ναι, αλλά πως στο καλό ήξερε ο Βόιντ ότι οι Γκρί-τέτοιοι, θα δάγκωναν τον Τόμας την ίδια στιγμή? Δεν γίνεται να έχεις επικοινωνία με αλλά σύμπαντα, γίνεται?», ρώτησε. Και η ερώτηση του ήταν αυτή που με ανησυχούσε και εμένα.
«Δεν... Δεν ξέρω. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πιστέψω πια! Είμαι σίγουρη όμως πώς δεν έγινε τυχαία όλο αυτό! Είμαι 100% σίγουρη ότι ο Στάιλς δεν είναι εκεί πέρα κατά λάθος», του απάντησα. Αυτός έγνεψε συμφωνώντας.
«Σκοτ!», είπε η Μαλία καθώς εμφανίστηκε στην πόρτα του δωματίου.
«Τι είναι Μαλία?», είπε «Το ξέρεις ότι άκουσα τα πάντα πριν καν μπώ στο σπίτι έτσι?», είπε και ο Σκοτ έγνεψε καταφατικά χωρίς να μοιάζει να του είναι και πολύ ευχάριστο. «Κοιτάξτε όλοι είμαστε ανήσυχοι για τον Στάιλς. Ότι ξέρετε πρέπει να το μοιραστείτε με όλους μας! Όλοι είναι κάτω και μας περιμένουν για κουβέντα. Μην ανησυχείτε εγώ δεν τους είπα τίποτα, θα πρέπει να το κάνετε εσείς αυτό. Τώρα πάμε γιατί βαρέθηκα», είπε.
Κατεβήκαμε κάτω και τους είδαμε όλους να διατηρούν μια νεκρική σιωπή. Όλοι ήταν μαζεμένοι γύρω και πίσω απ' το τραπέζι στο σαλόνι. Όλοι εκτός απ' τον Τόμας. Αυτός καθόταν μόνος του και αυτός σιωπηλός σε μια καρέκλα και κοίταζε το παράθυρο.
Σίγουρα όχι ο Στάιλς, σκέφτηκα.