My Ex-husband (Complete)

Prologue

Disclaimer:Any resemblance to real persons, living or dead, is purely coincidental. All characters appearing in this work are a work of fiction.

"sign that divorce paper faster" kalmadong ani niya at inilagay sa harapan ko ang papel.

"But why pwede pa naman natin 'tong pag usapan diba?, love" naluluhang sabi ko dito pero tinignan niya lang ako ng walang emosyon.

"Just sign that and then you can leave." malamig na sabi niya.

"How can you say that words? parang ang dali lang nang lahat sayo" hindi makapaniwalang sabi ko at nag situluan na ang mga luha ko.

"Damn I don't have a time for your drama just sign that divorce paper now." nawawalan na nang pasensyang ani niya.

"Para ano malaya na kayong mamumuhay ng kabit mo?! Ezekiel naman.. wag ganito ayusin natin 'to" pag mamakaawa ko. 6 years na kaming kasal tapos ang bilis niyang sabihin na ayaw niya.

"Fuck! wala akong kabit hindi mo ba naiintindihan yun?" bulyaw niya at napasabunot pa sa buhok, namumula na rin ang muka niya senyales na galit na talaga siya.

ibang iba na siya sa taong kasama kong nangako sa altar. Kung noon hindi niya ako mapagtaasan ng boses, hindi niya ako pinapakitaan ng mga emosyon niya na alam niyang ikatatakot ko dahil alam niya na dadamdamin ko iyon. noon

"fuck Ailene!"

"kung wala nga, bakit ka nakikipaghiwalay sa'kin hindi mo na ba ako mahal?" lumuluhang tanong ko, umaasa na sana iba sa naiisip ko ang isasagot niya.

ngunit sino pa ang niloko ko.

"Y-yes I don't love you anymore and I want a freedom" sabi niya at tumingin saakin.

wala na talaga akong magagawa, sa determinasyon na nakikita ko sa mga mata niya, mas lalong nagdaragdag ng sakit sa puso ko.

pero dahil mahal ko...

"yun ba talaga ang gusto mo?" tinignan ko siya sa kanyang mga mata, sa mga mata niyang puno ng pagmamahal kung tumingin saakin dati "I will give you your freedom" sabi ko ay pinirmahan na ang divorce na nasa harapan ko nanginginig ang mga kamay ko habang pinipirmahan ito.

"Ezekiel.. I love you" sabi ko at umakyat na ng kwarto namin at inimpake ang mga gamit ko.

Pag katapos ay bumaba na ako habang buhat buhat ang maleta na pinaglalagyan ng mga gamit ko.

Tinignan ko muna siya at pinilit na ngumuti kahit na walang tigil sa pagluha ang aking mga mata.
Sa huling pagkakataon, inilibot ko ang aking paningin sa bahay na sabay naming pinangarap.