Ben 18 yaşına gelene kadar normal bir insandım.18. yaş günümde kendimi tuhaf hissettim.Sürekli insanların boynuna bakıyordum.Sürekli sürekli sürekli...Bunu durduramıyordum.Annem bu hikayeyi o gün anlatmıştı(ilk gerçek vampirin hikayesini).Bunu duyunca çok sinirlenmiştim bunca zaman annem benden bunu nasıl saklayabilirdi.İçimdeki öfke yükselmeye başladı.Mavi güzel gözlerimin rengini,vahşi kırmızı gözler almıştı.Annem bu halimi görünce benden kaçmıştı.O günden sonra onu görmemiştim.Sokağa çıkmıştım ve birinin ağzını kapayıp kuytu bir yere çekmiştim.Boynundaki kanın akışını duyabiliyordum.Dişlerim birden ağzıma ait değilmişcesine büyümeye başladı.Kendimi o masum insanın boynunu ısırırken buldum.Vücudundaki tüm kan bitmişti.O ölmüştü.Birden vicdan azabı çekmeye başladım ve böyle bir canavarın dünyada olmaması gerektiğini düşündüm.Kendimi binlerce kez öldürmeye çalıştım.Her seferinde yaram kapandı veya yeniden dirildim.Bu vicdan azabı beni öldürecekti ne yapacağımı bilmiyordum.En sonunda bir cadı buldum.Bana olanları düzeltmesini istedim ama oda başarısız oldu.Bana benim özelliklerimi anlattı:
-Kendi kendimi ve kanımı içen herkesi iyileştirebiliyorum.
-Bir insan kanımla beraber ölürse o da vampir olur fakat o öldürülebilecek bir vampir olur.
-Her zaman 18 yaşımda kalacağım ve dönüştürdüğüm vampirlerde dönüştürdüğüm yaşta kalacaklar.
Zaten diğer özelliklerimi öğrenmiştim.Bu susuzluğu durdura bilecek hiçbir şey yoktu.Sonsuz bir hayata mahkum edilmiştim...
