pain | taekook ✓

on

Taehyung onu ilk kez okulun arka bahçesinde görmüştü. Evinden getirdiği yiyecekleri yiyordu. Taehyung güneşin altında parlayan çocuğa baktı hayran hayran. Ne kadar baktığı hakkında hiçbir fikri yoktu. Jungkook ona seslenmeseydi daha da bakacaktı herhalde.

"Eğer dalga geçeceksen durma! Hatta fotoğrafımı çek ve okula yay. Bak nasıl da yemek yiyorum!" Elindeki yemeği havaya kaldırıp bağırmıştı.

Taehyung yavaşça ona doğru yürüdü ve yanına oturdu. "Böyle bir şey yapmayacağım. Onların aksine ben zorba değilim."

Jungkook önce tepki vermeden yüzüne bakmıştı. Ciddi miydi yoksa birazdan kahkaha atarak ayağa mı kalkacaktı emin olamıyordu. Uzun bir gözlemin ardından karşısındaki çocuğun hâlâ ciddi ciddi oturup ona baktığını fark edince anladı; belki de bu okulda onunla dalga geçmeyen tek kişiydi. Öyle kalacak mıydı?

...

Taehyung yavaşça gözlerini araladı. Hastanede miydi? Burada olmaktansa ölmüş olmayı dilerdi. Hem o zaman Jungkook'un yanında olurdu tekrar. Gözlerini açana kadarki sürede pek çok kesit görmüştü hayatından. Jungkook ile tanıştıkları gün, yemek yemek için gittikleri kafeler, haftasonları gezdikleri her yer, onunla dalga geçildiği anlar... İyi ve kötü bir sürü anı canlanmıştı zihninde.

Gözlerini odada gezdirerek saat aradı. Ya da bir doktor. Çıkmak istiyordu burdan. Jungkook'u bulmalıydı. Külleri de olsa toprağı da olsa bulmalıydı.

Yerinden doğrulup serumlarını çıkardı kolundan. Bu sıvı mı onu iyi yapacak yani?! İyileşsin diye, ölmesin diye uğraşıyorlar. Peki ya Jungkook için de uğraştılar mı? Ya da bunun için vakitleri bile olmamıştır belki.
Kapıdan çıkıp koridorda ilerlemeye başladı. Bir hemşire yanına gelip konuşmaya çalışacaktı ama boş lakırdı dinleyecek vakti yoktu Taehyung'un. Hemşireyi itip yoluna devam etti. Derken bir süre sonra karşısından gelen güvenlikleri ve doktoru fark etti. Sanırım buradan öyle kolay çıkamayacaktı. Yanılmadı da, vücudunda hissettiği uyuşukluk ve gelen uyku neler olduğunu açıklıyordu.