Ik werd wakker
Het was een zware week.
Even schrok ik , omdat ik dacht dat ik naar school moest.
Maar nee.
Het is zaterdag.
Over 3 maanden werd ik eindelijk zestien.
Mijn vader en moeder deden de hele week al heel vreemd.
Ik weet niet waarom.
Na 10 minuten naar de muur staren stapte ik uit mijn bed.
Ik greep mijn mobiel.
Er zaten krassen op , en vlekken.
Ik liep naar de badkamer en kleedde me uit.
Blauwe plekken , krassen en littekens.
Over me hele lichaam.
Ik keek in de spiegel.
Ik was ook veel te dik, vond ik zelf.
Ik ging op de weegschaal staan.
56 kilo.
Eerst dacht ik dat het meeviel.
Maar ik begon te twijfelen.
Ik stapte onder de warme douche.
Na 20 minuten douchen riep mijn vader dat ik de douche uit moest doen.
Ik trok een jogginsbroek aan.
En deed mijn lange haar in een staart.
Ik liep naar beneden.
"Waar is mama" is het eerste wat ik zei toen ik me vader zag.
"Eh even weg" mompelde hij.
Ik zuchtte en zette de tv aan.
Even later werd ik wakker geschud.
Huh , ben ik gaan slapen.
"Wil je even naar de winkel" vroeg me vader.
Half slapend keek ik uit het raam.
"Euh oke" mompelde ik.
Alsof ik keus had ik moest en zal boodschappen voor mijn vader doen.
Ik trok mijn schoenen vermoeiend aan.
Onderweg trapte ik tegen een paar steentjes.
Het was niet ver , dacht ik.
Ik liep de eerste supermarkt in die ik zag.
Ik had een boodschappen lijst van mijn vader gekregen.
"Boter" las ik in mezelf voor.
Ik zocht naar boter.
Ik ging het lijstje af.
"Kant en klare salade."
Waar vind ik dat.
Na even zoeken vond ik het.
"Shit"
Ik kan er net niet bij.
Ik strekte mijn arm.
Mijn mauw zakte naar beneden.
"Zal ik je helpen" vroeg een stem achter me.
Ik draaide om en zag een jongen uit me klas. Zijn ogen waren blauw , zo mooi.
Na een potje in zijn blauwe ogen staren , vroeg hij nog is "Zal ik je helpen"
Oops. "Eh j-ja is goed" stotterde ik.
Hij pakte de salade waar ik dus niet bij kon.
"Dankje" mompelde ik zacht.
"Geen dank, en blijf sterk" zei hij glimlachend.
Ik glimlachte terug.
En hij liep weg.
Wacht , wat ? Wat bedoelde hij met blijf sterk!?.
Ik werd zenuwachtig.
Wat bedoelde hij ?
Aarzelend liep ik naar de kassa.
Ik staarde voor me uit.
'Blijf sterk'.
Het dwaalde door me hoofd.
"Fijne dag nog verder" zei de kassamedewerker.
"Eh ja hetzelfde" zei ik met mijn accent.
Door mijn nederlands heen hoorde je een engels accent. Niet dat het wat uitmaakte.
Ik kwam thuis en zette de boodschappen op tafel.
"Ik ben thuis" schreeuwde ik.
Niemand antwoorde.
Ik liep naar de bank en liet mezelf vallen.
Even later kwamen mijn ouders binnen.
Mijn moeder was heel bleek en keek angstig.
Mijn vader had zijn armen om haar heen.
"W-wat is er" zei ik angstig en liep naar me moeder.
Ze antwoordde niet.
"M-mam".
"Mam!" Geef antwoord.
Heel even keek ze recht in mijn ogen.
Ik zag angst.
"Ga naar boven" zei mijn vader.
"Nee, waarom" antwoordde ik brutaal.
Dat had ik beter niet moeten doen.
Ik zag dat me vader boos werd en iets tegen me wou doen.
Snel rende ik naar boven.
En zakte in op mijn bed.
Mijn ogen prikte.
"Wat is er met mijn moeder" dwaalde in me hoofd.
Ik ging liggen. En trok de deken over me heen.
Ik had mijn kleren gewoon nog aan.
Ik bleef een tijdje naar mijn pols kijken.
Ik had zo zin om mezelf weer pijn te doen.
Wacht! Ik schrok.
'Blijf sterk'.
Toen ik de salade wou pakken schoof mijn mauw omhoog.
Hij zag mijn littekens ..
Even dacht ik nee.
Maar waarom zou hij het anders zeggen.
Straks weet mijn hele klas dat ik zo'n watje ben.
"Shit shit shit"
Ik rende naar de badkamer. Ik was misselijk.
Ik nam een slokje water.
En liep weer terug naar mijn kamer.
Vol zenuwen lag ik in bed.
Ik kan spijbelen maandag ? Nee ik doe het niet.
Na een half uur piekeren viel ik in slaap.
Als je slaapt heb je toch geen last van je problemen.
