Heaven Above

Ronodin

– Kendra? Kendra! Kendraaaaaa!!!

– Seth ogarnij się! Zaraz mi ucho pęknie!

Kendra spojrzała gniewnie na brata, który wrzeszczał jej do prawego ucha. Za nim stała Lucy – krótkowłosa blondynka o zielonych oczach.

– Wołałem cię ze sto razy! – powiedział Seth – Aż tak byłaś skupiona w czytaniu?

– Jak widać. O co chodzi?

– Mama cię woła.

– Ok.

Kendra wyszła z pokoju i zeszła na dół. Mama gotowała obiad.

– Nareszcie. – powiedziała Marla

– O co chodzi?

– Poszłabyś proszę do sklepu po przekąski? Zapomniałam kupić.

– Jasne.

Dziewczyna wróciła do pokoju. Wzięła torebkę z portfelem. Wyszła z domu. "No super." pomyślała "Będę musiała przejść przez park aby dojść do sklepu". Chociaż minęły kilka godzin od spotkania w parku Paprota, Kendra bała się, że dalej tu jest. Całe szczęście, doszła do sklepu bez nieprzyjemnego spotkania.

***

Po zakupie paru przekąsek Kendra wracała do domu. Dziewczyna była tak skupiona na telefonie, że nie zauważyła mężczyznę, który stał przed nią. Walnęła się w jego plecy i upadła na podłogę.

– Kogo ja tu widzę? – usłyszała znajomy głos – Kendra Sorenson.

Kendra podniosła oczy i spojrzała na młodego przystojnego mężczyznę. Nie, jednorożca. Ronodin.

– Wstań. – Ronodin podał Kendrze ręce

Dziewczyna po chwili wachania złapała jego dłoń, a wtedy jednorożec ją podźwignął na nogi.

– Co ty tu robisz? – spytała Kendra

– Spaceruję. – odpowiedział jednorożec – A ty?

– Wracałam ze sklepu. Dalej planujesz okropne rzeczy?

– Nie. Nie jestem taki zły jak myślisz.

– No jasne, że nie nie jesteś taki zły. – odparła sarkastycznie dziewczyna – Stoisz po stronie zła.

– Już ci mówiłem, stoję po stronie samego siebie. Zły to może być Paprot.

– Chyba ci się coś pomyliło.

– On ma dziewczynę, wiesz?

– Widziałam go dzisiaj z dziewczyną tu, w parku.

– No to już wiesz.

– Sory, ale nie chcę o tym rozmawiać.

– Jasne, że nie chcesz.

– Idę do domu. Mama na mnie czeka.

– Może będziesz mnie widziała często.

– Mam nadzieję że nie.