Heaven Above

Tajemniczy wielbiciel

Wyjdź do parku. Czekam przy fontannie.

— Tajemniczy wielbiciel

Kendra zauważyła ten liścik rano w balkonie swojego pokoju. Tajemniczy wielbiciel? Któż to taki? Zdziwiona dziewczyna szybko się ubrała i zeszła na dół.

– Idziesz gdzieś? – spytał Seth

– Na spacer. – odpowiedziała mu i wyszła

***

Kiedy doszła do fontanny zatrzymała się. Przy fontannie stał Ronodin, który do niej machał.

– Niespodzianka! – zawołał jednorożec – Cześć Kendra.

– Cześć. – odpowiedziała nieco zdziwiona – Ty jesteś tajemniczym wielbicielem?

– No. A kto inny? Zawsze cię lubiłem. Nigdy nie chciałem cię skrzywdzić.

– Łatwo powiedzieć. Jak wcześnie mi dajesz znać! Dopiero po tym jak skrzywdziłaś nas wszystkich!

– Nie chciałem.

– Taaa, jasne.

– Wraz z upływem czasu zobaczysz, że nie jestem taki jaki jestem w twoich myślach.

– No chyba raczej odwrotnie.

– Masz prawo tak myśleć. Ale chcę, abyś wiedziała, że naprawdę cię lubię.

– Ciężko w to uwierzyć.

– Spróbuj uwierzyć. – mówiąc to, Ronodin podał Kendrze czerwoną różę

– Skąd ty wiedziałeś gdzie ja mieszkam? – zapytała podejrzliwie Kendra

– Sekret. – jednorożec ucałował dziewczynę w dłoń – Masz ochotę na spacerek?

– Co jeśli zobaczę Paprota?

– Dalej go lubisz?

– Trochę.

– Zakładam, że jestem zabawniejszy.

– Może. Ciekawa jestem reakcji Paprota i Setha jeśli mnie zobaczą z tobą.

– Nie mieszaj tym głowę. On w ogóle o tobie nie myśli. Całkowicie się zadurzył w Suzanne.

– Suzanne?

– Ta dziewczyna, która z nim chodzi. Właściwie ona też jest jednorożcem.

– Acha.

– To co, spacer?

– Właśnie straciłam na to ochotę.

– Odprowadzę cię chociaż do domu.

– Bo co?

– Bo niegrzecznie puszczać dziewczynę samą.

– To trzeba było przyjść po tą dziewczynę. A nie kazać jej samemu przyjść.

– Faktycznie.

– To końcu idziemy do domu?

– Idziemy.

– Tylko zostaw mnie w takim miejscy, aby żaden członek rodziny mnie nie zobaczył z tobą. Zrozumiano?

– Tak jest, seniorita.