(Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Umarım sıkılmadan okuyacağınız bir bölüm olmuştur. Şimdiden teşekkürler)
-3.BÖLÜM-
"Uyuyunca uyanamayan bir Dilara yapmışlar. Bu ne uyku sevdası kızım, uyansana hadi" diyip beni dürten bir abi sabah sabah çekilmiyordu. "Kurban olurum git abi, Allah aşkına git." diyip yastığıma daha çok sarıldım. "Ama hadi Dilara, daha kutlama yapmamız lazım " diye diretince beni uyandırmadan gitmeyeceğini bir kez daha anlamıştım. Mecburen de olsa oflaya puflaya kalkıp yatağımda oturdum.
"Ne diyorsun abi, sabah sabah ne kutlaması kafayı mı yedin Allah aşkına?" diye sitem edince, " Saatin 1 olduğundan haberin olmadığı için böyle konuşman normal" dedi ve kocaman açılmış gözlerimle karşı karşıya kaldı. Ben saatin şokunu atlatamazken "Madalya ve plaketi boşuna vermediler herhalde arkasında büyük bir başarı yatıyor anlaşılan" diye devam eden sözleri istemdışı gülümsememe sebep oldu. Çünkü ortada büyük bir emek vardı ve karşılıksız kalmamıştı.
Tarifi zor bir mutlulukla "Geçen senenin sonlarında yaptığım proje vardı ya" diye sözlerime devam ederken "Şu yorgunluktan, uykusuzluktan seni bir haftada bitiren proje mi?" diye girdi araya. "Bi sus da dinle" diyip kaşlarımı çattım. Bunun üzerine abim ağzını fermuar kapatırmışcasını kapattı. Bu hareketi beni güldürmüştü ve kabul etmeliydim ki bu bile sempatik durmuştu onda. Abim diye söylemiyorum ama gerçekten fazla yakışıklı, sempatik, tatlıydı kısacası Rabbim özene bezene yaratmıştı.
"Evet o proje işte. Uzun ve yorucu olsa da o gördüğün plaket ve madalya her şeye bedel olduğunu kanıtladı. O proje var ya o projeee fizik alanında bölge birincisi be" diyip böbürlenirken "Şaka yapıyorsun" diye gülümsedi. "Üzgünüm Doruk bey ama böyle ciddi bir müessesede şaka yapılmaz" dedim olabileceğim en ciddi halimle. "Bu müessesede de şaka yapılmaz Dilara hanım. On dakikaya kadar aşağıda hazır olmanızı bekliyorum, gidiyoruz" diyince "Nereye?" diye sordum. "Zamanın başladı bile. Bekletilmekten hoşlanmadığımı biliyorsun" diyip odadan çıktı.
Koşar adımlarla banyoya ilerledim. Elimi yüzümü soğuk suyla yıkayınca tam anlamıyla kendime gelmiştim. Aynadaki görüntümle karşılaşınca korkudan küçük dilimi yutabilirdim. Makyajımı silmeden uyuyunca uyandığımda hep korku filmlerinden fırlama tiplere benziyordum ve şu an da öyleydim.
Suratımdaki makyajdan kurtulduktan sonra dolabımın karşısına geçtim. Beyaz bilek boy pantolonumu ve üzerine mavi kalın askılı gömleğimi bir çırpıda giydim. Saçlarımı çok uzun sürmeyen bir düzleştirmenin ardından, önlerini de kıvırınca tam olmuştum. Hafif bir ruj ve parfümden sonra odadan çıkıp mutfağa doğru ilerledim. Şüphesiz annem yine mutfaktaydı. "Günaydın anneciğim" diyip gülümsedim. "Verdiğin sözleri tutmuyorsun küçük hanım. Günaydın bile demeden anlatacaktın dünü oysaki." diyince şaşırdım vereceği tepki bu olmamalıydı. Annem şaşırdığımı fark etmiş olacak ki "Gel buraya deli kız, tabiki şaka yapıyorum. Doruk anlattı onları. Tebrik ederim canım benim. Bak gördün mü azmin sonu zafermiş demek ki" derken parıldayan gözleriyle sımsıkı sarıldı bana. Ben de aynı şekilde karşılık vermiştim ki abimin yalancı öksürük sesi bizi birazcık da olsa ayırmıştı. Gözlerim abime dönünce "Ne o hanımlar, aranızda bana yer yok mu?" dedi sıcacık gülümsemesiyle. Annemle aynı anda ona kollarımızı uzatınca koşuyormuş gibi bir hava verip yanımıza geldi. Beni ve annemi kolları arasına alacak şekilde sarılıp "İyi ki varsınız siz" dedi. Annem ve abimi kocaman sulu sulu öptüm. "Hayır kime benzedi bu kız? Bu nasıl bir öpme tarzı, Allah'ım çok iğrenç" diye sitem eden abimden başkası değildi. Hep beraber güldükten sonra abim "Ee hadi gidelim" dedi bana bakarak. Hemen anneme dönüp "Sen de gelsene anne" dedim en tatlı yüz ifademi takınarak. "Yarına misafirlerimiz var hazırlık yapmam lazım. Başka zamana canım" dedi üzülmüş gibi yaparak. Genelde benle abimi yalnız bırakmayı tercih ediyordu. "Bak başka zamana" dedim söz istercesine. "Tamam tamam söz başka zamana" dedi. Gülümseyip tekrar öptükten sonra abimle evden ayrıldık.
