Jungwon
Ένα αγόρι μόνο του περπατάει μέχρι ο δρόμος να τον βγάλει σε αδιέξοδο μέχρι να τελειώσει ο χρόνος του χωρίς να τον ενδιαφέρει η ζωή του απλά ήταν ένας κοινός απλός και σιωπηλός άνθρωπος. Νόμιζε ότι η αρχή είναι και το τέλος περπατούσε μέχρι που έφτασε στο συνηθισμένο πάρκο εκεί που καθόταν μόνος εκεί που για αυτόν υπάρχει ηρεμία. Άνοιξε την τσάντα του και πείρε τα ακούστηκα του έβαλε την αγαπημένη του μουσική και απλά απολάμβανε την κάθε νότα και ας την άκουγε κάθε μέρα το να ήταν μόνος του δεν τον ευχαριστούσε απλά πίστευε ότι να έχει φίλους είναι κακό πίστευε ότι μπορεί να τον κρίνουν για κάτι το οποίο δεν είναι πίστευε πως μπορεί να τον άφηναν μόνο κάποια στιγμή και αυτό θα μετατραπεί σε έναν μεγάλο φόβο απλά καθόταν σε αυτό το μπορεί και δίσταζε για τα πάντα είχε αμφιβολίες για ότι έκανε νόμιζε ότι μια λάθος κίνηση και θα βρεθεί στο αντίθετο μονοπάτι. Δεν ήθελε να τον πληγώνουν ποτέ ήταν σαν άψυχη κούκλα σαν βαμπίρ χωρίς να πιει αίμα επιλογή η του ήταν αυτή. Εκεί που άκουγε μουσική κάποιος τον έσπρωξε τον ώμο και τον κοίταξε με ένα περίεργο βλέμμα
-Εμμ γειά σε είδα να κάθεσε με κλειστά μάτια και είναι επίσης βράδυ
-δεν το πρόσεξα σε ευχαριστώ
-μα καλά είσαι από της 16:00 η ώρα εδώ και πήγε είδη 20:00 πως σου αρέσει πως κάθεσε τόση πολύ ώρα μόνος?
-εσύ γιατί κοιτάς τι κάνω εγώ?
-ήμουν με την παρέα μου ήρθαμε 16:00 και φύγαν 20:00 γιατί τσακοθηκαμε άσχημα και εσύ είσαι εδώ ακόμα πως αντέχεις?
- εσύ πως αντέχεις να είσαι όλη μέρα με άλλος?
- μου άρεσει η καλή παρέα
- εμένα μου αρέσει η μοναξιά δεν φοβάμαι ότι μπορεί να με προδωσουν...
-αυτο είναι περίεργο
-για εσένα που δεν το έχεις δοκιμάσει και δεν το έχεις τρόπο ζωήςΑστεράκι για την συνέχεια
BINABASA MO ANG
Bloody fangs
FantasySave yourself and save us Dynamo in music following the steps of your dance Through the steps of dance there is your life drenched in blood and lost friendship Authority 14/4/21